Schweinfleisch Fryderyk, Friedrich mł., polski budowniczy fortepianów niemieckiego pochodzenia, syn Fryderyka st. Uczył się u swojego ojca; ok. 1802–30 prowadził wytwórnię instrumentów w Krakowie, gdzie był majstrem cechowym i starszym cechu instrumentarzy w 1807 (zatrudniał wówczas 4 czeladników). Budował głównie fortepiany, w tym stołowe (zach. w Muzeum UJ i Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu) i pionowe (m.in. tzw. ditanaklasis — na podstawie 10-letniej licencji, otrzymanej w 1804 od wiedeńskiego wynalazcy M. Müllera).
Literatura: W. Łyjak Instrumentarze krakowscy na początku XIX wieku, „Ruch Muzyczny” 1984 nr 2; A. Żórawska-Witkowska Związki Stanisława Augusta z muzyką w ostatnich latach jego życia, „Muzyka” 1984 nr 3; J. Gołos Wdowa po organmistrzu — do Króla Jegomości, „Ruch Muzyczny” 1994 nr 2; B. Vogel Fortepian polski, «Historia Muzyki Polskiej» X, Warszawa 1995.
