Sax Charles Joseph (*1 II 1790 Dinant, †26 IV 1865 Paryż), belgijski wynalazca i producent instrumentów dętych, samouk, w młodości grał na serpencie i amatorsko zajmował się budową instrumentów dętych. Po kilku latach pracy jako stolarz meblowy i mechanik w Dinant i później w Gandawie, przeniósł się w 1815 do Brukseli, gdzie założył wytwórnię produkującą serpenty, flety, klarnety i fagoty. W 1818 otrzymał tytuł budowniczego królewskiego dworu, a w 1819 został głównym dostawcą instrumentów dla niderlandzkich orkiestr wojskowych. Uzyskawszy rządowe kredyty, rozpoczął w 1822 produkcję instrumentów dętych blaszanych. Zajmował się też badaniami akustycznymi, a w 1824 ulepszył wynalezioną w 1815 przez J. B. Duponta waltornię omnitoniczną („cor omnitonique”), co umożliwiło grę we wszystkich tonacjach (patent 1846). Na wystawie krajowej w 1835 zaprezentował 25 instrumentów blaszanych i 16 drewnianych, otrzymując złoty medal. W 1842 opatentował kolejne zmiany w konstrukcji fletu i fagotu. Ponadto wprowadził innowacje w budowie harfy, gitary i fortepianu (patent 1851). W 1853 przeniósł się do Paryża, gdzie od 11 lat działał jego syn Antoine Joseph, i założył tam wytwórnię fortepianów („Société pianos SAX”), która jednak po 2 latach zbankrutowała. Później kierował produkcją saksofonów w fabryce syna.
