Sauret, Emile

Sauret [sorˊe] Emile, *22 V 1852 Dun-le-Roi (depart. Cher), †12 II 1920 Londyn, francuski skrzypek, kompozytor i pedagog. Ok. 1860 zyskał rozgłos jako „cudowne dziecko”; występował w Paryżu, Wiedniu i Londynie (1862). Brak wiarygodnych danych na temat jego studiów; w dedykacji zamieszczonej w 4. części zbioru etiud Gradus ad Parnassum Sauret wymienia Ch.-A. de Bériota, H. Vieuxtemps i H. Wieniawskiego jako swoich nauczycieli, z których prawdopodobnie jedynie dwaj pierwsi udzielali mu regularnych lekcji gry skrzypcowej; w zakresie teorii kompozycji korzystał z pomocy S. Jadassohna. Właściwą karierę rozpoczął podczas pierwszego tournée po Stanach Zjednoczonych (1872), gdzie następnie wielokrotnie koncertował (1873–1906), prowadził klasę skrzypiec w Musical College w Chicago (1903–06) i współtworzył trio fortepianowe z pianistą R. Ganzem i wiolonczelistą B. Steindlem. Sukcesy europejskie Saureta datują się od jego występu w 1876 w Gewandhaus w Lipsku (Koncert skrzypcowy Mendelssohna), po którym rozwinął działalność koncertową w Niemczech, krajach skandynawskich, Anglii i Rosji (od 1881). W latach 1882–1902 wielokrotnie występował w Polsce, głównie w Warszawie i Krakowie. Od 1880 działał także jako pedagog; prowadził klasy skrzypiec w konserwatorium Kullaka (1880/81) i konserwatorium Sterna (1881–91) w Berlinie oraz w Royal Academy of Music (1891–1903) i Trinity College of Music (od 1908) w Londynie.

Sauret jest jednym z czołowych przedstawicieli francusko-belgijskiej szkoły skrzypiec. Jego wirtuozerię porównywano z możliwościami technicznymi P. Sarasatego, od którego różnił się bardziej ekspresywną interpretacją i zainteresowaniem nowszą literaturą skrzypcową, m.in. utworami F. Busoniego i M. Moszkowskiego, którego Koncert skrzypcowy wykonał w 1883 w Warszawie.