Rieger Adam, *1 X 1909 Witkowice (dziś dzielnica Morawskiej Ostrawy, Czechy), †5 V 1998 Myślenice, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, polski pianista, pedagog, działacz społeczny. W 1928 ukończył Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, gdzie studiował u W. Łabuńskiego (fortepian) i Z. Dymmka (dyrygentura). Studia uzupełniające odbył w Paryżu i Wiedniu u E. Steuermanna oraz na letnim kursie dyrygenckim w Salzburgu (1932). W 1938 ukończył studia muzykologiczne na UJ pod kierunkiem Z. Jachimeckiego. W latach 1934–36 był kierownikiem muzycznym Rozgłośni Polskiego Radia w Krakowie, organizował Festiwale Wawelskie transmitowane na antenie ogólnopolskiej. Od 1930 działał jako pedagog w konserwatorium w Krakowie (do 1936), Instytucie Muzycznym w Grodnie (dyrektor w latach 1938–39), konserwatorium w Wilnie (1940–41). W 1942 wrócił do Krakowa, pracował w zakładzie prof. Odona Bujwida jako „karmiciel wszy”. Współorganizował krakowskie tajne życie koncertowe. Po wojnie uczył w Krakowie: w PSM (dyrektor w latach 1945–49), PPSM (dyrektor w latach 1953–57) i w PLM (dyrektor w latach 1953–60) oraz w PWSM (obecnie Akademia Muzyczna, 1947–92), gdzie od 1956 był docentem, a w latach 1962–78 kierownikiem katedry i dziekanem Wydziału Wychowania Muzycznego. Brał udział w akcji zbierania folkloru muzycznego Państwowego Instytutu Sztuki (1952) i opracował nową metodę indeksowania melodii ludowych w zbiorze O. Kolberga, którą opublikował w artykule Zagadnienia leksykalnego indeksowania melodii („Lud” XLII, 1957). W latach 1948–52 był członkiem Komisji Muzykologicznej PAU. W 1948 został członkiem Komisji Programowej Szkolnictwa Muzycznego Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1949 był sekretarzem jury IV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie. Współpracował z PWM od początku istnienia wydawnictwa; był członkiem Rady Artystycznej i komitetu redakcyjnego serii «Pedagogiczna Biblioteka Fortepianowa». Opracował kilkadziesiąt pozycji z literatury fortepianowej, także z J. Hoffmanem i z żoną, pianistką Marią Bilińską-Riegerową. Jest autorem przekładu monografii A. Einsteina Mozart (Kraków 1975). Dzięki wszechstronności zainteresowań w latach sześćdziesiątych XX w. stworzył w Krakowie domowy Klub Dyskusyjny, w którego spotkaniach brali udział luminarze krakowskiej nauki i kultury. Władał biegle ośmioma językami (łaciną, greką, niemieckim, angielskim, francuskim, czeskim, rosyjskim i włoskim). W 1931 był współzałożycielem i członkiem Zarządu Stowarzyszenia Młodych Muzyków w Krakowie, w 1945 był współorganizatorem i sekretarzem Związku Zawodowego Muzyków, w latach 1959–62 i 1965–68 członkiem Zarządu Głównego SPAM. Odznaczony m.in. tytułem Zasłużony Nauczyciel PRL (1973), Krzyżem Kawalerskim (1964), Oficerskim (1975) i Komandorskim (1988) Orderu Odrodzenia Polski. Syn Riegera, Stefan Rieger (*1951), krytyk muzyczny, od 1980 dziennikarz rozgłośni Radio France Internationale, jest autorem książki G. Gould czyli sztuka fugi (Gdańsk 1997).
Literatura: U. Gątkowska-Węgrzyn, St. Rieger, A. Rieger-Pratt Adam Rieger. Muzyka, pedagogika, ciekawość, Kraków 2015 [https//www.amuz.krakow.pl/wp-content/uploads/sklep/RIEGER,pdf].
