Puchalski Władimir, Włodzimierz, Wiaczesławowicz, *2 IV (21 III) 1848 Mińsk, †23 II 1933 Kijów, rosyjski pianista, kompozytor i pedagog polskiego pochodzenia. W 1874 ukończył konserwatorium w Petersburgu, gdzie kształcił się pod kierunkiem T. Leszetyckiego (fortepian), J. Johanssena i N. Zaremby (teoria muzyki i kompozycja). Uczył gry na fortepianie w konserwatorium w Petersburgu (1874–76) i Kijowie (1876–1933). Prowadził klasy fortepianu w szkole Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego w Kijowie i powstałym z niej w 1913 konserwatorium. W latach 1913–14 pełnił funkcję pierwszego dyrektora tejże uczelni, po rewolucji był w niej dziekanem wydziału wykonawczego, w 1928 otrzymał tytuł profesora. Przyczynił się do rozwoju życia muzycznego w Kijowie i na Ukrainie. Rozwijał założenia gry fortepianowej Leszetyckiego, zbliżając je do metody L. Deppego. Jego uczniami byli m.in. A. Braiłowski, W. Horowitz, J. Isserlis, G. Kogan, K. Michajłow i L. Nikołajew oraz teoretycy – A. Alszwang i B. Jaworski. Puchalski jako kompozytor nie zyskał większego znaczenia. Jest autorem opery Waleria (według I. Turgieniewa, wyst. Kijów 1923), Ukraińskiej fantazji na orkiestrę, koncertu fortepianowego, etiud i miniatur fortepianowych oraz pieśni.
