Predieri Luca Antonio, *13 IX 1688 Bolonia, †3 I (?) 1767 Bolonia, włoski kompozytor i skrzypek. Studiował grę na skrzypcach u A. Biniego i T. Vitalego, kontrapunkt u stryjów Giacomo Cesare Predieriego i Angelo Predieriego oraz u G.A. Pertiego. Do 1737 działał w Bolonii; w latach 1704–11 był altowiolistą i skrzypkiem w kapeli bazyliki S. Petronio; w 1710 wystawiono jego pierwszą operę La Partenope na inauguracji Teatro Marsigli-Rossi. W 1716 został członkiem Accademia Filarmonica, w 1723 wybrany principe; pełnił również obowiązki maestro di cappella w kościele S. Paolo, Madonna della Galliera, Arciconfraternità della Vita i w katedrze S. Pietro. W 1739 został wicekapelmistrzem, a w latach 1741–51 kierował kapelą na dworze cesarskim w Wiedniu; tytuł kapelmistrza zatrzymał do 1765. Korespondował z Padre Martinim, relacjonując swe sukcesy oraz kontakty z J.J. Fuxem. W 1765 powrócił do Bolonii.
Twórczość religijna Predieriego reprezentuje koncertujący styl szkoły bolońskiej, a jego dzieła odznaczają się mistrzostwem polifonii wokalnej oraz bogactwem efektów polichóralnych. Większość utworów dramatycznych Predieriego nie zachowała się. Źródła potwierdzają wykonanie jego ok. 30 oper i 6 oratoriów na wielu scenach włoskich, m.in. w Bolonii, Rzymie, Livorno, Florencji, Turynie, Mediolanie, Wenecji oraz w Wiedniu, gdzie uznany został za następcę A. Caldary. Opery i oratoria Predieriego wyróżnia stosowanie szerokiej skali cieniowania dynamicznego (szczególnie w ariach) oraz ekspresyjne interpretowanie tekstu recytatywów.
Literatura: A. Damerini L.A. Predieri e il suo „Stabat”, w: Musicisti della scuola emiliana, red. A. Damerini i G. Roncaglia, „Accademia Musicale Chigiana” XIII, Siena 1956; A. Damerini L.A. Predieri. Musicista sconosciuto, „La Scala” 1957 nr 52; R. Ortner L.A. Predieri und sein Wiener Opemschaffen, Wiedeń 1971.
Sceniczne:
ok. 30 oper, m.in.:
La Partenope, libretto S. Stampiglia, wyst. Bolonia 1710
La virtù in trionfo o sia La Griselda, libretto T. Stanzani wg A. Zena, wyst. Bolonia 1711
Lucio Papirio, libretto A. Salvi, wyst. Pratolino 1714
Amor prigionero, wyst. Wiedeń 1732
Perseo, wyst. Wiedeń 1738
Gli auguri spiegati, libretto G.C. Pasquini, wyst. Laksemburg 1738
La pace tra la virtù e la bellezza, libretto P. Metastasio, wyst. Wiedeń 1738
Astrea placata o sia La felicità della terra, libretto P. Metastasio, wyst. Wiedeń 1739
Zenobia, libretto P. Metastasio, wyst. Wiedeń 1740
6 oratoriów, m.in.:
Il sacrificio d’Abramo, libretto F. Menzoni-Giusti, wyk. Wiedeń 1738
Isacco figura del Redentore, wyk. Wiedeń 1740
Religijne:
msze i części mszalne na 4–5 głosów z instrumentami
antyfony na 4 głosy
litanie na 4 głosy
psalmy na 4 głosy
Stabat Mater na 4 głosy
motety, m.in. Super astra in corde meo na alt i organy
canzona, w: La ricreazione spirituale nella musica delle sagre canzoni, wyd. Bolonia 1730
Wokalne:
kantaty solowe, 1 wyd. w Recueil d’airs sérieux et à boire de différents autheurs, wyd. Amsterdam 1711
arie
Instrumentalne:
Sinfonia B, wyd. Amsterdam ok. 1717
Concerto, w: 6 concerti a 5, wyd. Amsterdam ok. 1717