Logotypy UE

Predieri, Luca Antonio

Biogram i literatura

Predieri Luca Antonio, *13 IX 1688 Bolonia, †3 I (?) 1767 Bolonia, włoski kompozytor i skrzypek. Studiował grę na skrzypcach u A. Biniego i T. Vitalego, kontrapunkt u stryjów Giacomo Cesare Predieriego i Angelo Predieriego oraz u G.A. Pertiego. Do 1737 działał w Bolonii; w latach 1704–11 był altowiolistą i skrzypkiem w kapeli bazyliki S. Petronio; w 1710 wystawiono jego pierwszą operę La Partenope na inauguracji Teatro Marsigli-Rossi. W 1716 został członkiem Accademia Filarmonica, w 1723 wybrany principe; pełnił również obowiązki maestro di cappella w kościele S. Paolo, Madonna della Galliera, Arciconfraternità della Vita i w katedrze S. Pietro. W 1739 został wicekapelmistrzem, a w latach 1741–51 kierował kapelą na dworze cesarskim w Wiedniu; tytuł kapelmistrza zatrzymał do 1765. Korespondował z Padre Martinim, relacjonując swe sukcesy oraz kontakty z J.J. Fuxem. W 1765 powrócił do Bolonii.

Twórczość religijna Predieriego reprezentuje koncertujący styl szkoły bolońskiej, a jego dzieła odznaczają się mistrzostwem polifonii wokalnej oraz bogactwem efektów polichóralnych. Większość utworów dramatycznych Predieriego nie zachowała się. Źródła potwierdzają wykonanie jego ok. 30 oper i 6 oratoriów na wielu scenach włoskich, m.in. w Bolonii, Rzymie, Livorno, Florencji, Turynie, Mediolanie, Wenecji oraz w Wiedniu, gdzie uznany został za następcę A. Caldary. Opery i oratoria Predieriego wyróżnia stosowanie szerokiej skali cieniowania dynamicznego (szczególnie w ariach) oraz ekspresyjne interpretowanie tekstu recytatywów.

Literatura: A. Damerini L.A. Predieri e il suo „Stabat”, w: Musicisti della scuola emiliana, red. A. Damerini i G. Roncaglia, „Accademia Musicale Chigiana” XIII, Siena 1956; A. Damerini L.A. Predieri. Musicista sconosciuto, „La Scala” 1957 nr 52; R. Ortner L.A. Predieri und sein Wiener Opemschaffen, Wiedeń 1971.

Kompozycje

Sceniczne:

ok. 30 oper, m.in.:

La Partenope, libretto S. Stampiglia, wyst. Bolonia 1710

La virtù in trionfo o sia La Griselda, libretto T. Stanzani wg A. Zena, wyst. Bolonia 1711

Lucio Papirio, libretto A. Salvi, wyst. Pratolino 1714

Amor prigionero, wyst. Wiedeń 1732

Perseo, wyst. Wiedeń 1738

Gli auguri spiegati, libretto G.C. Pasquini, wyst. Laksemburg 1738

La pace tra la virtù e la bellezza, libretto P. Metastasio, wyst. Wiedeń 1738

Astrea placata o sia La felicità della terra, libretto P. Metastasio, wyst. Wiedeń 1739

Zenobia, libretto P. Metastasio, wyst. Wiedeń 1740

6 oratoriów, m.in.:

Il sacrificio d’Abramo, libretto F. Menzoni-Giusti, wyk. Wiedeń 1738

Isacco figura del Redentore, wyk. Wiedeń 1740

Religijne:

msze i części mszalne na 4–5 głosów z instrumentami

antyfony na 4 głosy

litanie na 4 głosy

psalmy na 4 głosy

Stabat Mater na 4 głosy

motety, m.in. Super astra in corde meo na alt i organy

canzona, w: La ricreazione spirituale nella musica delle sagre canzoni, wyd. Bolonia 1730

Wokalne:

kantaty solowe, 1 wyd. w Recueil d’airs sérieux et à boire de différents autheurs, wyd. Amsterdam 1711

arie

Instrumentalne:

Sinfonia B, wyd. Amsterdam ok. 1717

Concerto, w: 6 concerti a 5, wyd. Amsterdam ok. 1717