Potter [p’oter] Philip Cipriani Hambly, *3 X 1792 Londyn, †26 IX 1871 Londyn, angielski kompozytor, pianista, dyrygent i pedagog. Pochodził z rodziny muzyków działających w Londynie; jego dziadkiem był Richard Potter (1726–1806), budowniczy fletów, a ojcem Richard Huddleston Potter (1755–1821), flecista i skrzypek, jeden z założycieli Philharmonic Society. Edukację muzyczną rozpoczął Potter pod kierunkiem Th. Attwooda i W. Crotcha; w latach 1805–10 studiował w Londynie u J. Wölfla, ucznia L. Mozarta i M. Haydna. W 1815 został członkiem Philharmonic Society. W 1816 zadebiutował jako pianista, w 1817 wyjechał do Wiednia, gdzie za radą Beethovena studiował kompozycję i kontrapunkt u E.A. Forstera. Odbył liczne podróże do Austrii, Niemiec i Włoch; w 1819 powrócił do Anglii. Do 1836 często koncertował jako solista; był pierwszym w Anglii wykonawcą koncertów fortepianowych Mozarta oraz I, III i IV Koncertu fortepianowego Beethovena. Do 1844 występował również jako dyrygent Philharmonic Concerts. Od 1822 związany z Royal Academy of Music w Londynie, początkowo jako profesor fortepianu, w latach 1832–59 jako rektor. Do jego uczniów należał m.in. G. Macfarren.
Na tle epigonizmu panującego w muzyce angielskiej 1. połowy XIX w. twórczość Pottera wyróżnia się zastosowaniem nowocześniejszych środków muzycznych; jego styl posiada cechy indywidualne. Symfonie Pottera są przeważnie 4-częściowe, mają wyważone proporcje poszczególnych ogniw cyklu sonatowego. Kompozytor z upodobaniem wprowadzał solowe pasaże instrumentów dętych drewnianych; był nowatorem w dziedzinie harmonii, stosował śmiałe dysonanse oraz interesujące efekty kolorystyczne. Ze szkoły J. Wölfla wyniósł doskonałe opanowanie prawideł kontrapunktu, przejawiające się w preferowaniu imitacji ścisłych. Utwory fortepianowe Pottera utrzymane są w stylu brillant.
Instrumentalne:
orkiestrowe:
9 symfonii, 1819–34
uwertury—Antony and Cleopatra 1835, Cymbeline 1836, The Tempest 1837
Duo concertant na fortepian, skrzypce i orkiestrę, Bonn 1827 (?)
Concertante on „Les folies d’Espagne” na skrzypce, wiolonczelę, kontrabas, fortepian i orkiestrę, 1829
Marsz 1854
na fortepian i orkiestrę:
Introduzione e Rondo „alla militaire” 1827
Variazioni di bravura, na tematy z utworów Rossiniego, 1829
Ricercata, na temat popularnej pieśni francuskiej, 1830
Koncert fortepianowy d-moll 1832
Koncert fortepianowy Es-dur 1833
Koncert fortepianowy E-dur 1835
kameralne:
Sekstet na flet, kwartet smyczkowy i fortepian, Bonn 1827 (?)
Sekstet Es-dur na flet, klarnet, altówkę, wiolonczelę, kontrabas i fortepian, 1836
Kwartet smyczkowy G-dur
Sonata di bravura na róg i fortepian, wersja na fagot, wiolonczelę i fortepian, Bonn ok. 1824
fortepianowe:
Sonata C-dur, Londyn 1818
Sonata D-dur, Lipsk 1818
Sonata e-moll, Lipsk 1818
3 Waltzes in German Style, Londyn 1816
Variations on Mozarts „Fin ch’han dal vino”, Lipsk 1818
„Enigma” Variations, Londyn ok. 1825
Studies in All the Major and Minor Keys, Londyn 1826
54 Impromptus, Londyn 1832
fantazje, ronda, toccaty
Fantazja i fuga c-moll na 2 fortepiany, 1818
Wokalne:
Medora e Corrado, kantata na głosy solowe, chór i orkiestrę, sł. G. Rossetti, 1830
***
transkrypcje, aranżacje i wydania utworów Mozarta, Beethovena i D. Dragonettiego