Pilichoski Woyciech, *po 1750, †po 25 XI 1809 Kraków (?), polski lutnik. Od ok. 1773 notowany w Krakowie jako budowniczy lutni i gitar, mistrz cechowy. 20 XI 1809 prosił o zwolnienie z miejscowego cechu ze względu na podeszły wiek, na co otrzymał zgodę magistratu 25 XI. Stosował odręczne karteczki rozpoznawcze. W Muzeum Narodowym w Krakowie znajdują się jego skrzypce, pokryte żółtawozłotym werniksem (sygnowane: Woyciech Pilichoski / w Krakowie 1792), a w Gesellschaft der Musikfreunde w Wiedniu teorbanizowana cytara basowa, o 2 komorach kołkowych, 16 strunach melodycznych (podwójne), 8 bourdonowych, okrągłym otworze rezonansowym z rozetą (gwiazda), automatycznie włączanym od spodu capotastem (sygnatura: Woyciech Pilichoski / zrobił w Krakowie Ru 1799). Muzeum Narodowe w Warszawie posiadało przed II wojną światową gitarę angielską sygnowaną: Woyciech Pilichoski w Krakowie 1807 (zakupioną w 1918 ze zbiorów Gustawa Soubise-Bisiera, zaginęła w czasie wojny). Znane też są skrzypce Pilichoskiego z 1773. Prawdopodobnie miał synów: Dominika organmistrza i Józefa lutnika.
Literatura: W. Kamiński Skrzypce polskie, Kraków 1969; J. Kusiak Skrzypce od A do Z, Kraków 1988, 2. wyd. 1999; W. Łyjak Instrumentarze krakowscy na początku XIX wieku, „Ruch Muzyczny” 1984 nr 2.
