Petrauskas Mikas, *13 X 1873 Palūšė (Litwa), †23 III 1937 Kowno, litewski kompozytor i śpiewak. Wywodził się z rodziny muzyków. Jego brat, Kipras Petrauskas (1885–1968) zasłynął jako wybitny tenor. W latach 1901–06 Petrauskas studiował w konserwatorium w Petersburgu u S. Gabela (śpiew), A. Ladowa (teoria muzyki) i N. Rimskiego-Korsakowa (instrumentacja). Następnie wyjechał do Paryża, gdzie pobierał lekcje u Ch.-M. Widora. W 1907 osiadł w Stanach Zjednoczonych. Dał się tu poznać jako kompozytor, śpiewak (często brał udział w przedstawieniach własnych oper i operetek) i organizator życia muzycznego litewskich emigrantów. Założył Lithuanian Conservatorium w Chicago (przeniesione w 1914 do Bostonu), a także publikował na łamach czasopisma „Kanklės” opracowania litewskich pieśni ludowych (1917–21). Do kraju powrócił na stałe w 1928. Petrauskas był autorem głównie dzieł wokalno-instrumentalnych: 2 oper (Birutė, wyst. Wilno 1906 i Eglė, królowa węży 1918, wyst. Boston 1924), 20 operetek, m.in. Kominiarz i młynarz (1903), Adam i Ewa (1903), Król puszczy (1918), Diabeł wynalazca (1923) oraz pieśni solowych i chóralnych.
