Pachelbel, Carl Theodorus

Pachelbel Carl Theodorus, Charles Theodore, *Stuttgart, ochrzczony 24 XI 1690, †Charleston (Pd. Karolina), pogrzebany 15 IX 1750, niemiecki organista, klawesynista, kompozytor, pedagog, syn Johanna. Przed 1734 osiedlił się w Bostonie (Massachusetts), w 1734 został organistą przy kościele św. Trójcy w Newport (Rhode Island), pełnił tę funkcję przez jeden rok. W 1736 wystąpił z koncertami w Nowym Jorku; były to pierwsze przejawy życia koncertowego w tym mieście. W 1737 osiadł w Charleston, gdzie działał do końca życia. W 1740 został organistą w kościele św. Filipa, rozwijając jednocześnie aktywność pedagogiczną; do jego uczniów należał kompozytor i organista P. Pelham. W 1749 Pachelbel ogłosił otwarcie szkoły śpiewaczej, ale paraliż rąk i rychła śmierć uniemożliwiły realizację tego zamierzenia. Z jego dorobku kompozytorskiego zachowały się 3 utwory: Magnificat in C na 2 chóry i basso continuo, aria God of sleep, for whom I languish oraz menuet na instrument klawiszowy. Działalność kompozytorska, pedagogiczna i koncertowa Pachelbela stworzyła podstawy dla rozwoju profesjonalnej kultury muzycznej w Stanach Zjednoczonych.

Literatura: V.L. Redway A New York Concert in 1736, „The Musical Quarterly” XXII, 1936; V.L. Redway Charles Theodore Pachelbel, Musical Emigrant, „Journal of the American Musicological Society” V, 1952; G.W. Williams Early Organists at St Philips, Charleston, „South Carolina Historical Magazine” LIV, 1953; H.J. Butler A Newly Discovered Work of Charles Theodore Pachelbel, „Bach” XXVII, 1997.