Otte Hans, *3 XII 1926 Plauen, †25 XII 2007, Brema, niemiecki kompozytor, pianista i redaktor radiowy. W latach 1946–47 studiował w Weimarze, 1948–50 w Stuttgarcie, 1950–51 w Yale University, ucząc się m.in. u J.N. Davida i P. Hindemitha (kompozycja), W. Giesekinga i B. von Pozniaka (fortepian), H. Abendrotha (dyrygentura) oraz F. Germaniego (organy). W latach 50. koncertował i nagrywał jako pianista, do działalności tej powrócił późniejszym okresie, wykonując własne cykle utworów fortepianowych; w latach 1959–84 kierował redakcją muzyczną radia w Bremie. W 1961 powołał tam festiwal Pro Musica Nova, na którym w opozycji do nurtu darmsztadzkiego prezentowano m.in. twórczość J. Cage’a i La M. Younga. Niekonwencjonalne programy tych festiwali przyniosły Ottemu międzynarodowe uznanie. W 1961 powołał w Bremie festiwal Pro Musica Antiqua.
Początkowo Otte komponował pod wpływem Hindemitha. W latach 60., gdy eksperymentował w poszukiwaniu nowych środków wyrazu, powstawały utwory multimedialne, eksperymentalne teksty, instalacje świetlne i dźwiękowe. Od 1991 w muzeum w Bremie znajduje się stała ekspozycja Hans-Otte-Klanghaus. W latach 80. pod wpływem buddyjskiej medytacji zen jego muzyka przeszła wyraźną ewolucję. We wstępie do 12-częściowej Das Buch der Klänge Otte pisał: „Księga dźwięków przywraca doświadczenie konsonansu, jakie mogło stać się naszym udziałem dopiero teraz, w wyniku ponownego uświadomienia sobie istoty dźwięku na ziemi”. Jeszcze dalszą konsekwencją tej ewolucji, zbliżającej Ottego do nurtu New Age, stał się komponowany w latach 1991–98 cykl 48 utworów na fortepian Stundenbuch.
Instrumentalne:
orkiestrowe:
momente na orkiestrę, 1958
Buch na orkiestrę, 1968
zero na orkiestrę, 1971; 2. wersja na chór i orkiestrę, 1972
terrain na orkiestrę, 1974
kameralne:
montaru na 2 fortepiany, instrumenty dęte blaszane i perkusyjne, 1955
tropismen II na fortepian, instrumenty dęte blaszane, perkusję i smyczki, 1960
daidalos na 2 fortepiany, gitarę, harfę i perkusję, 1960
drama, „ein Streichquartett in Aktion”, 1971
einklang na instrumenty smyczkowe akustyczne i elektroniczne, 1978
orient : occident na 2 instrumenty dęte blaszane i taśmę, 1978
septuor, 1988
na instrument solowy:
tropismen I na fortepian, 1959
Buch na fortepian, 1968
text dla perkusisty, 1972
text na instrument dęty, 1973, wyk. pol. Warszawska Jesień, 1976
biographie, powieść dźwiękowa na fortepian i taśmę, 1975
Das Buch der Klänge na fortepian, 1982
text dla wibrafonisty, 1985
Wasserman-Musik na harfę, 1985
alltagsmusik na skrzypce, 1992
sounds na organy, 1992
Stundenbuch na fortepian, 1998
Wokalno-instrumentalne:
modell – eine probe aufs exempel dla 2 śpiewaków i 2 pianistów, 1965
siebengesang na fortepian, 3 soprany i 3 instrumenty dęte blaszane, 1985
philharmonie dla zespołów chóralny i orkiestrę, 1986
Sceniczne:
alpha omega na 12 tancerzy, 12 głosów męskich, perkusję i organy, 1962, wyst. Utrecht 1968
nolimetangere dla aktorki, pianisty, filmu i taśmy, 1967, wyk. pol. Warszawska Jesień 1972
nature morte, „ein Lernprozess”, dla 4 aktorek, na 2 organy elektryczne i obiekty, 1970
déjà vu, „ein Theater in 5 Szenen”, dla śpiewaka, na przeźrocza i głośnik, 1971
ich, Klang/Text/Bild-Environment, 1973
schrift na 4 chóry 10-głosowe, przezrocza i organy, 1975
jetzt, „Wahrnehmungstheater”, wyst. Brema 1992
im garten der klänge, „teatr wokalny”, 1993
Inne:
Das Lied der Welt, projekt radiowy dla 10 chórów, 1986
voicing, kompozycja radiofoniczna, 1988
