Nowicki Ludwik, *ok. 1830 Wilno, †przed 13 II 1886 Kazań, polski kompozytor, pianista i pedagog. W latach 1853–58 był akompaniatorem Ap. Kątskiego, następnie nauczycielem gry fortepianowej w Wilnie. W 1864 zesłany za udział w powstaniu styczniowym do Ufy w Baszkirii. Działał tam jako pedagog, zdobywając uznanie m.in. An. Rubinsteina; jego uczennicą była znana pianistka W. Timanowa, której Nowicki towarzyszył w podróżach koncertowych jako dyrygent i akompaniator. Od 1870 do końca życia prowadził własną szkołę muzyczną w Kazaniu. Współcześni krytycy polscy wytykali kompozycjom Nowickiego ubóstwo środków melodycznych i harmonicznych; mimo to były one wielokrotnie wydawane u Orgelbranda w Wilnie i Gebethnera i Wolffa w Warszawie.
Literatura: Symforion Pauza (pseud.), korespondencja, „Ruch Muzyczny” 1862 nr 26; Przegląd kompozycji, „Pamiętnik Muzyczny i Teatralny” 1862 nr 36; F.A. Brockhaus Bibliografia polska, nr 12, Lipsk 1862 (zawiera wykaz kompozycji Nowickiego); list czytelnika z Kazania, „Tygodnik Ilustrowany” 1872 nr 256; K. Estreicher Bibliografia polska XIX stulecia, t. 3, Kraków 1876 (zawiera wykaz kompozycji Nowickiego); Wspomnienie pośmiertne, „Kurier Warszawski” 1886 nr 44a.
Instrumentalne:
3 polonezy na fortepian, wyd. Wilno 1862 M. Orhgelbrand: Jan Zamoyski, transkrypcja na mandolinę i gitarę, wyd. Kraków 1958, 7. wyd. 1976; Kasper Karliński; Koncert nad koncertami Jankiela wg Pana Tadeusza A. Mickiewicza
Słowik, fantazja na fortepian, transkrypcja pieśni F. Brzezińskiej Nie opuszczaj nas, wyd. Wilno 1862 M. Orhgelbrand
Wokalno-instrumentalne:
zbiór 11 pieśni pt. Piosennik na głos i fortepian, sł. A.E. Odyniec, W. Syrokomla i in., wyd. Wilno 1861 M. Orgelbrand, 1. z
nich pt. Ach! pocałuj, wyd. Wilno 1857 M. Orgelbrand
Sceniczne:
Noc na cmentarzu, operetka, libretto W. Przybylski wg J.I. Kraszewskiego, wyst. Wilno 1860
Opracowania:
Szkoła na fortepian, wyd. Petersburg 1850 (?)
