Noch Ryszard, *1 IV 1809 Lipsk, †14 IX 1887 Warszawa, polski kompozytor, dyrygent, pianista i pedagog niemieckiego pochodzenia. Ukończył teologię w Lipsku, tam też uczył się muzyki u Ch.Th. Weinliga. W 1829 został dyrygentem operowym w Rudolstadt, później w Dessau i Kassel. Jako pierwszy wprowadził na sceny niemieckie operę Wilhelm Tell G. Rossiniego. W 1833 zamieszkał w Warszawie. Działał jako pianista, pedagog i organizator życia muzycznego. Dyrygował koncertami w Resursie Kupieckiej, zapoznając warszawską publiczność z dziełami Beethovena, Mendelssohna, Rossiniego i Verdiego. W swoim domu organizował prywatne koncerty, na których występowali m.in. F. Liszt, O. Bull, K. Lipiński, H. Litolff, A.F. Servais, H. Vieuxtemps. W 1843 opracował projekt utworzenia stowarzyszenia śpiewaczego w Warszawie, zajmującego się wykonywaniem dzieł kantatowo-oratoryjnych. Należał do grona inspiratorów założonego w 1857 przez J. Sikorskiego czasopisma „Ruch Muzyczny”. W 1861 prowadził klasę śpiewu chóralnego w Instytucie Muzycznym w Warszawie. W 1863 wyjechał do Drezna, następnie do Lipska. W 1884 wrócił do Warszawy.
Instrumentalne:
orkiestrowe:
Marche d’lsly 1849, wyk. Warszawa 1860
Polonez, rkp.
fortepianowe:
Mélodie op. 7
Impromptu op. 8 i op. 20
Berceuse op. 15
Phantaisie sur trois chantes religieuses polonaises op. 16
Seule méditation op. 17
Romans-Nocturne op. 18
Pensée op. 19
Thème et variations arrangées du Quintetto op. 24
Fantazja, na temat opery Halka S. Moniuszki, Introduction, Rondo brillant, Elégie, Cicha modlitwa, Charmant-valse, Romance, etiudy, wyd. m.in. w Szkole na fortepian J. Nowakowskiego, 1850
Wokalno-instrumentalne:
3 Lieder op. 6, na głos solowy i fortepian
Requiem na pogrzeb arcybiskupa Fijałkowskiego na chór mieszany i organy
Marsz uroczysty na głosy solowe, chór i orkiestrę
