Nef Karl, *22 VIII 1873 Sankt Gallen, †9 II 1935 Bazylea, szwajcarski muzykolog. W latach 1891–96 podjął studia muzyczne u S. Jadassohna i J. Klengla w konserwatorium, a muzykologiczne u H. Kretzschmara na uniwersytecie w Lipsku; tamże w 1896 zrobił doktorat. W latach 1896–97 redagował czasopismo „Volksgesang” w Sankt Gallen. Od 1897 pracował na uniwersytecie w Bazylei, gdzie w 1900 habilitował się, a w 1923 został profesorem zwyczajnym. W latach 1912–28 wykładał także historię muzyki w tamtejszym konserwatorium. Jako korespondent muzyczny współpracował z pismami: w latach 1898–1925 z Allgemeine Schweizer Zeitung”, w 1897–1925 z „Basler Nachrichten”, a w 1898–1909 był redaktorem „Schweizerische Musikzeitung”. W 1899 założył Schweizerische Musikforschende Gesellschaft, w latach 1932–35 był jego przewodniczącym.
Karl Nef był jednym z pierwszych muzykologów szwajcarskich; wraz z E. Refardem i P. Wagnerem założył Instytut Muzykologii na uniwersytecie w Bazylei, tworząc tu ośrodek dydaktyczny, a zarazem centrum badawcze. Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się wokół historii form instrumentalnych, zwłaszcza symfonii i suity.
Literatura: Festschrift Karl Nef zum 60. Geburtstag, red. H. Eringer, E. Refardt i W. Merian, Zurych 1933; W. Merian Karl Nef, „Zeitschrift für Musikwissenschaft” XVII 1935; W. Merian Karl Nef, „Acta Musicologica” VII, 1935; Karl Nef, w księdze pamiątkowej J. Handschina, red. H. Oesch, Berno 1957; W. Merian Karl Nef und die Entstehung der Musikwissenschaft in Basel, „Basler Jahrbuch” 1939.
Die Collegia musica in der Deutschen reformierten Schweiz, Sankt Gallen 1897 (rozprawa doktorska)
Ferdinand Furchtegott Huber, Sankt Gallen 1898
Zur Geschichte der deutschen Instrumentalmusik in der zweiten Hälfte des 17. Jahrhunderts, Lipsk 1902 (rozprawa habilitacyjna)
Katalog der Musikinstrumente im Historischen Museum zu Basel, Bazylea 1906
liczne artykuły i studia naukowe, m.in.: Zur Forschung über ältere Instrumentalmusik, w księdze kongresowej MTM Bazylea 1906, Lipsk 1907
zbiory artykułów Karla Nefa: Schriften über Musik und Volksgesang, Berno 1908
Die Musik in Basel von den Anfängen im 9. bis zur Mitte des 19. Jahrhunderts, „Sammelbände der Internationalen Musikgesellschaft” X, 1908/09
Einführung in die Musikgeschichte, Bazylea 1920, 2. wyd. 1930, 3. wyd. Zurych 1945 (popr. przez Waltera Nefa); wyd. fr. Paryż 1925, 2. wyd. 1931, 3. wyd. Lozanna 1944; wyd. norw. Oslo 1932; wyd. amer. Nowy Jork 1935, 2. wyd. 1950; wyd. gr. Ateny 1957
Geschichte der Sinfonie und Suite, Lipsk 1921, przedr. Wiesbaden 1970
Sebastian Virdung. Musica getutscht, w księdze kongresowej MTM Bazylea 1924, Lipsk 1925
Die Intraden von Alexander Orologio, w księdze pamiątkowej D.F. Schuerleera, Haarlem 1925
Geschichte unserer Musikinstrumente, Lipsk 1926, 2. wyd. Bazylea 1949
Die neun Sinfonien Beethovens, Lipsk 1928, przedr. Wiesbaden 1970
Beiträge zur Geschichte der Passion in Italien, „Zeitschrift für Musikwissenschaft” XVII, 1935 (fragm. nieukończonej monografii pasji w XVII w.)
Aufsätze, Bazylea 1936
wydanie:
J. Rosenmüller Sonate da camera, «Denkmäler Deutscher Tonkunst» XVIII, Lipsk 1904
