Nef Albert, *30 X 1882 Sankt Gallen, †6 XII 1966 Berno, szwajcarski kompozytor, dyrygent i muzykolog, brat Karla. Studia muzyczne odbywał w latach 1902–06 w konserwatorium w Lipsku i Berlinie u P. Homeyera, B. Hinze-Reinholda, równocześnie studiował muzykologię u H. Kretzschmara w Berlinie, tamże w 1906 uzyskał doktorat. Działał głównie jako dyrygent operowy w Lubece (1907), Neustrelitz (1908), Rostocku (1910), gdzie prowadził też szkołę śpiewu, oraz od 1913
w Berlinie, tamże w latach 1935–59 pełnił ponadto funkcję dyrektora opery. W latach 1922–35 dyrygował także koncertami symfonicznymi. Skomponował singspiel Graf Strapinski (prawykonanie Berno 1928), utwory orkiestrowe (Appenzeller Volkstänze), fortepianowe (m.in. 6 miniatur pt. Jugendlust), chóralne (m.in. cykl pieśni na tenor, chór i orkiestrę Wanderschaft) i ok. 30 pieśni solowych.
Das Lied in der deutschen Schweiz Ende des 18. und Anfang des 19. Jahrhunderts, Zurych 1909 (rozprawa doktorska)
liczne artykuły i krytyki publikacji najczęściej w „Schweizerische Musikzeitung” i dot. głównie problemów operowej praktyki wyk., m.in.: Gottfried Keller in der Musik, „Schweizerische Musikzeitung und Sängerblatt” LI, 1911, LII, 1912
Das Orchester in Mozarts „Entführung”, „Figaro”, „Don Juan”, „Zauberflöte”, „Così fan tutte”, „Schweizerische Musikzeitung und Sängerblatt” LXIII, 1923, LXVII, 1927, LXIX, 1929, LXXI, 1931, LXXIII, 1933
Richard Wagner verehrt Friedrich Schiller, „Schweizerische Musikzeitung und Sängerblatt” LXXIV, 1934
Fünfzig Jahre Berner Theater, Berno 1956
