Namysłowski Stanisław Wojciech, *23 IV 1879 Warszawa, †27 VI 1963 Zamość, polski skrzypek, dyrygent i kompozytor, syn Karola. W 1904 ukończył Instytut Muzyczny w Warszawie w klasie skrzypiec S. Barcewicza, w latach 1905–08 kontynuował studia w Pradze u O. Ševčíka (skrzypce) i V. Nováka (kompozycja i dyrygentura). Tam w 1906 zadebiutował jako dyrygent na koncertach w Rudolfinum, a później w filharmonii, następnie wrócił do Chomęcisk i wraz z ojcem pracował z Orkiestrą Włościańską; dyrygował jej koncertami, występował często również jako solista. Miał w repertuarze utwory Mendelssohna, Wieniawskiego, Vieuxtempsa, Sarasatego. Prowadził na zmianę z ojcem orkiestrę podczas występów w 1911 w Wiedniu, Pradze i Lwowie oraz w ponad 50 miastach i miejscowościach Galicji. Repertuar zespołu, już wtedy 70-osobowego, obejmował utwory symfoniczne, popularne i ludowe.
W 1915 Stanisław Namysłowski przejął po ojcu kierownictwo orkiestry. Podczas I wojny światowej dał kilka koncertów w Lublinie, w 1919 występował m.in. na Pomorzu, w 1920 w Małopolsce i na Śląsku Cieszyńskim. Zmobilizowany wraz z całym zespołem brał udział w wojnie w 1920 pod dowództwem generała Hallera. 18 II – 12 V 1925 prowadził tournée orkiestry, występującej p.n. Polska Orkiestra Ludowa, po Stanach Zjednoczonych. Na 80 koncertach w 14 stanach (m.in. Metropolitan Opera House i Manhattan Opera House w Nowym Jorku, Filadelfia, Waszyngton, Boston, Detroit, Chicago) wykonano utwory Moniuszki, Noskowskiego, Żeleńskiego, T. Joteyki, L. Lewandowskiego i in.; Stanisław Namysłowski został przyjęty przez prezydenta C. Coolidge’a, nagrał płyty dla firmy Victor. W latach 1926–29 występował z orkiestrą na Kresach, w Ciechocinku i Poznaniu. Podczas kryzysu w latach 1932–33 dawał koncerty na rzecz bezrobotnych, w 1939 na Fundusz Obrony Narodowej. Lata II wojny światowej przeżył w Chomęciskach i Warszawie, w 1945 wrócił do Zamościa i borykając się z kłopotami, nadal prowadził zespół p.n. Reprezentacyjna Orkiestra Włościańska Namysłowskiego; dyrygował koncertami m.in. w 1946 w Warszawie, w 1947 na Ziemiach Zachodnich, w 1950 w miastach Białostocczyzny, w 1954 w Łodzi. 2 XII 1955 z orkiestrą filharmonii w Lublinie obchodził jubileusz 50-lecia pracy artystycznej. Po 1956 działalność orkiestry nasiliła się (w 1958 wystąpiła we Lwowie); Stanisław Namysłowski dyrygował nią do 1963. W 1958 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Skomponował m.in. mazury, oberki, polonezy, walce, marsze.
Literatura: S. Niewiadomski Stanisław Namysłowski, „Orkiestra” 1931 nr 3.
