Mossoczy Zygmunt, *18 II 1881 Przemyśl, †18 XII 1962 Warszawa, polski śpiewak (bas). W 1899 podjął naukę śpiewu u W. Barabasza. Do 1905 uczył się śpiewu w konserwatorium we Lwowie u W. Wysockiego. W 1903 debiutował we Lwowie rolą Hundinga w Walkirii Wagnera, potem śpiewał partię Ramfisa w Aidzie Verdiego i Serwacego w Verbum nobile Moniuszki. W 1905 kontynuował studia śpiewacze w Mediolanie u T. Arklowej, śpiewał w Teatro lirico partię Stolnika w Halce Moniuszki. W 1906 występował w operze w Warszawie, następnie ponownie we Lwowie, w latach 1909–11 na scenach włoskich (Teatro dal Verme w Mediolanie, Genua, Brescia). W latach 1918–34 był solistą opery w Warszawie, tamże w latach 1931–34 dyrektorem administracyjnym, a następnie wraz z A. Doboszem dyrektorem generalnym. W 1933, na 30-lecie działalności artystycznej, kreował rolę Kardynała w Żydówce Halévy’ego. W latach 1934–36 występował na scenach gościnnie oraz podjął działalność pedagogiczną, którą kontynuował podczas wojny, a od 1949 w Zespole Pieśni i Tańca Domu Wojska Polskiego. Głos Mossoczego określano jako wspaniały basso cantante o rozległej skali i pięknym brzmieniu. Krytycy podkreślali też z uznaniem wyrazistość tworzonych przez Mossoczego postaci i szlachetność gestu scenicznego. Do jego najwybitniejszych kreacji należały role Don Bazylia w Cyruliku sewilskim Rossiniego, Rocca w Fideliu Beethovena, Landgrafa w Tannhäuserze i króla Marka w Tristanie i Izoldzie Wagnera oraz Pimena w Borysie Godunowie Musorgskiego.
