Mercury [méэ:rkjury] Freddie, właśc. Frederick Bulsara, *5 IX 1946 Zanzibar, †24 XI 1991 Londyn, angielski wokalista rockowy, kompozytor i autor tekstów, persko-hinduskiego pochodzenia. Wychowywał się w Zanzibarze, Bombaju i od 1959 w Londynie. W 1966 rozpoczął studia plastyczne w Earling College of Art w Londynie. Od 1970 aż do końca życia był wokalistą zespołu Queen, z którym nagrał ponad 20 płyt długogrających i odbył liczne podróże koncertowe, uczestnicząc w kilku spektakularnych koncertach (1981 – stadion Morumbi w São Paulo; 1985 – stadion Wembley w Londynie, Live Aid, koncert charytatywny na rzecz głodujących w Etiopii; 1985 – Rio de Janeiro, festiwal Rock in Rio; 1986 – Népstadion w Budapeszcie). Z nagranych przez Mercury’ego utworów solowych popularność w swoim czasie zdobyły: utwór zespołu Beach Boys I Can Hear Music, nagrany przez Mercury’ego pod pseudonimem Larry Lurex (1973); Love Kills (1984), utwór G. Morodera ze ścieżki dźwiękowej do filmu Metropolis (reż. F. Lang); I Was Born to Love You, Made in Heaven, Living on My Own z płyty Mr. Bad Guy (1985). Wielkim sukcesem było nagranie kompozycji zespołu Platters The Great Pretender (1987). W 1988 wraz z Montserrat Caballé Mercury nagrał płytę Barcelona, która świadczy o jego fascynacji muzyką operową; w tymże roku oboje wykonawcy wzięli udział w koncercie na stadionie w Barcelonie. Swobodny tryb życia Mercury’ego przyczynił się do jego śmierci; zmarł na zapalenie oskrzeli zarażony wirusem HIV. Środowisko muzyków rockowych złożyło hołd artyście w koncercie Freddy Mercury Aids Benefit zorganizowanym na stadionie Wembley w Londynie w kwietniu 1992; w tym samym roku ukazał się album Freddie Mercury.
Mercury dysponował znakomitymi warunkami głosowymi i mimo niewątpliwie dużego współudziału muzyków tworzących zespół Queen (B. May, R. Taylor i J. Deacon) to właśnie walory głosowe Mercury’ego i jego wokalno-estradowe, czasem ekstrawaganckie, interpretacje często decydowały o wylansowaniu przebojów. Muzyka Queen i solowe utwory Mercury’ego są oryginalnym wkładem w twórczość rockową lat 70. i 80. XX w. Sami muzycy przyznawali się do czerpania inspiracji z improwizacji J. Hendrixa, kabaretowych piosenek i aranżacji L. Minnelli, hard rockowego brzmienia zespołu Led Zeppelin, włoskich arii operowych; w latach 80. pojawiły się w ich muzyce elementy funky i disco. Te odległe stylistyki, wzbogacone ponadto elementami żartu muzycznego, niejednokrotnie pojawiały się w ramach jednego utworu. Kompozycje Queen, także te autorstwa Mercury’ego, nie były banalnymi piosenkami, lecz często dość rozbudowanymi utworami, zróżnicowanymi wewnętrznie, zaaranżowanymi na sposób orkiestrowy; cechowały je częste zmiany tempa i charakteru muzyki, zespołowe partie wokalne, niebanalna melodyka.
