Małecki Julian, *1834, †16 VII 1912 Warszawa, polski budowniczy fortepianów, mistrz cechowy, założyciel jednej z czołowych polskich fabryk fortepianów. W latach 1856–60 pracował na kierowniczym stanowisku w wytwórni fortepianów S. Zembrzuskiego w Warszawie, po śmierci którego (1860) przejął zakład wraz z W. Schröderem. Od 1869 Małecki prowadził fabrykę samodzielnie, a po wycofaniu się wspólnika w 1872 pod swoim nazwiskiem. Jej instrumenty szybko zyskały uznanie i były nagradzane na wystawach: Paryż 1867 (medal srebrny), Wiedeń 1873 (medal zasługi), Paryż 1878 (medal brązowy), Warszawa 1886 (medal złoty), Paryż 1889 (medal srebrny), Niżny Nowogród 1896 (medal złoty). Od 2 I 1871 firma posiadała tytuł uprzywilejowanego dostawcy konserwatorium warszawskiego. Do 1904 wyprodukowała ok. 3800 instrumentów przy przeciętnym zatrudnieniu 30–40 pracowników, w tymże roku zbankrutowała, a jej budynek wykupiła w 1906 fabryka Kerntopfów. Ponownie otwarta w 1908, przejęta ok. 1912 przez E. Czarnowskiego, działała nadal p.n. dawnej firmy, choć na mniejszą skalę, do 1939. Jej łączna produkcja wyniosła ok. 4200 instrumentów, z których wiele zachowało się do dziś w zbiorach prywatnych i muzealnych, m.in. w Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu, Muzeum Historii Przemysłu w Opatówku k. Kalisza, kolekcji Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy.
Literatura: B. Vogel Fortepian polski, «Historia Muzyki Polskiej» X, Warszawa 1995.
