Maisky Mischa, *10 I 1948 Ryga, rosyjski wiolonczelista naturalizowany w Izraelu. Studiował w konserwatorium w Rydze oraz w Moskwie u M. Rostropowicza, następnie odbył mistrzowskie kursy u G. Piatigorskiego (1973). Jako student był laureatem ogólnokrajowego konkursu dla młodych wiolonczelistów. Debiutował w 1965 z orkiestrą filharmonii w Leningradzie, w 1966 otrzymał VI nagrodę na konkursie im. P. Czajkowskiego w Moskwie. W 1970 jego karierę przerwały represje władz radzieckich na tle politycznym, w 1972 wyemigrował do Izraela. W 1973 Maisky został laureatem II nagrody (I nie przyznano) na Międzynarodowym Konkursie im. G. Cassadó we Florencji, od tego czasu jego kariera rozwinęła się błyskawicznie. Koncertował w Stanach Zjednoczonych (m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku z Pittsburgh Symphony Orchestra pod dyrekcją W. Steinberga, potem z Philadelphia Orchestra) i w Europie (wielokrotnie występował w Polsce, głównie z towarzyszeniem Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia „Amadeus”). Od 1976 koncertuje i nagrywa z M. Argerich i I. Gitlisem. Współpracował też m.in. z R. Lupu, B. Biełkinem, M. Fragerem oraz ze swoim synem Saschą Maiskym (skrzypek), i córką Lily Maisky (pianistka), z którą w 2011 nagrał album ¡España!. Dokonał prawykonań m.in. Grave (1981) W. Lutosławskiego w wersji na wiolonczelę i orkiestrę (z Polską Orkiestrą Kameralną pod batutą J. Maksymiuka, Paryż 1982), a także z Luzerner Sinfonieorchester w Lucernie: Koncertu wiolonczelowego B. Jusupowa (2008) i koncertu podwójnego Romantic Offering R. Szczedrina (z M. Argerich, 2011). W 2000 w ramach maratonu bachowskiego zagrał ponad 100 koncertów na całym świecie z utworami J.S. Bacha. Maisky współpracuje z wytwórnią DG; do wysoko cenionych należą jego nagrania sonat J.S. Bacha z M. Argerich(1985), 6 suit na wiolonczelę solo J.S. Bacha (1985, 1999, DVD 2007), a z orkiestrą Wiener Philharmoniker pod dyrekcją L. Bernsteina – Koncertu wiolonczelowego R. Schumanna (1986) i Koncertu podwójnego J. Brahmsa z G. Kremerem (1982, DVD 2007). Wielkim powodzeniem cieszyły się także płyty: Cellissimo (1998), zawierająca popularne utwory solowe, i Vocalise. Russian Romances z transkrypcjami dzieł rosyjskich kompozytorów na wiolonczelę i fortepian (2006, z P. Giliłowem). Maisky zarejestrował ponadto m.in.: z S. Tiempem kompozycje F. Mendelssohna (2002) i S. Rachmaninowa (Elegie, 2008), z M. Argerich, J. Baszmietem i G. Kremerem utwory kameralne J. Brahmsa i R. Schumanna (2004), z Berliner Philharmoniker i Z. Mehtą dzieła orkiestrowe R. Straussa i A. Dvořáka (2005) oraz utwory kameralne tych kompozytorów z P. Giliłowem (Morgen, 2009), a także aranżacje Wariacji Goldbergowskich (2007) J.S. Bacha z J. Rachlinem i N. Imaim oraz tria fortepianowe S. Rachmaninowa i P. Czajkowskiego z L. Langiem i V. Repinem (2009). Nakładem DG ukazały się nagrania jego wspólnych z M. Argerich koncertów (Live in Japan, 2001; In Concert, 2005). Maisky gra na XVIII-wiecznej wiolonczeli D. Montagnany.
