Lussy [lüsˊi] Mathis, *8 IV 1828 Stans, †21 I 1910 Montreux, szwajcarski teoretyk muzyki. Uczył się u A. Busingera w Stans oraz w szkołach klasztornych w Engelbergu i St. Urban u L. Nägelego. Od 1846 przebywał w Paryżu: studiował medycynę, następnie przez 40 lat uczył gry na fortepianie; komponował także pedagogiczne utwory fortepianowe. Od 1902 mieszkał w Szwajcarii; w 1908 został odznaczony Legią Honorową.
Zakres badań naukowych Lussy’ego obejmował estetykę muzyczną, metodologię i teorię rytmu (był twórcą podziału akcentów na: metryczne, rytmiczne i patetyczne). W Traité de l’expression musicale analizował problem ekspresji dzieła muzycznego w aspekcie psychologicznym, wiążąc ją z przeżyciem muzycznym, zależnym z kolei od interpretacji wykonawczej, od rytmu, metrum i frazowania. W pracach swych opierał się na badaniach J.J. de Momigny’ego.
Literatura: E. Monod Mathis Lussy et le rythme musical, Neuchâtel 1912; M. Woźna O prawach ekspresji muzycznej Mathisa Lussy’ego, «Pagine» IV, Kraków 1980.
Exercices de piano, 1863, nowe wyd. pt. Exercices de mécanisme, Paryż 1878, 5. wyd. 1909
Traité de l’expression musicale, 1874, 8. wyd. 1904, wyd. pol. pt. O prawach ekspresji muzycznej, tłum. J. Kleczyński, Warszawa 1883, wyd. ang. Londyn 1885, wyd. niem. Lipsk 1886, wyd. ros. Petersburg 1888
Histoire de la notation musicale, z E. Davidem, Paryż 1882
Le rythme musical, Paryż 1883, 4. wyd. 1911
L’anacrouse dans la musique moderne, Paryż 1903
redakcja:
La sonate pathétique de L. van Beethoven, op. 13, rythmée et annotée par M. Lussy, Paryż 1912
