Long, Marguerite

Long [lą] Marguerite, *13 XI 1874 Nimes, †13 II 1966 Paryż, francuska pianistka i pedagog. Studiowała u A.F. Marmontela w konserwatorium w Paryżu, w którym od 1906 nauczała, a w latach 1920–1940 była profesorem (od 1921 także w Ecole Normale). W 1893 debiutowała w Sali Pleyela. Wykorzystując doświadczenia z pracy z Marmontelem opracowała własną metodę nauczania gry fortepianie opartą na stałym doskonaleniu techniki, dokładnym palcowaniu oraz wypracowaniu pozycji zaokrąglonych palców, co warunkowało „perlistą” grę (wyróżniającą francuskich pianistów). Pozostawała w przyjaźni z C. Debussym, pod którego kierunkiem pracowała nad wykonaniem jego utworów. Dedykowali jej utwory: E. Satie, G. Fauré, D. de Séverac, D. Milhaud, F. Poulenc, E. Halffter. W 1919 wykonała po raz pierwszy Le tombeau de Couperin Ravela. Dokonała prawykonań utworów Debussy’ego (Etiudy) i Faurégo (z Barkarol i Impromptus). W 1932 pierwsze wykonanie dedykowanego jej I Koncertu fortepianowego Ravela przyniosło Long powszechne uznanie. 11 III 1932 wystąpiła z Ravelem w Warszawie. Wraz z J. Thibaud zorganizowała w 1941 Ecole M. Long – J. Thibaud oraz w 1943 konkurs dla pianistów i skrzypków, który do dziś cieszy się międzynarodową renomą. Prowadziła pierwsze publiczne kursy interpretacji muzyki Faurégo i Debussy’ego. Wykształciła wielu pianistów francuskich: S. François, Y. Lefébure, L. Descaves, J. Doyen, J. Février, N. Henriot. Long należy do najwybitniejszych wykonawczyń muzyki XX w., a jej interpretacje uznawane są za wzorcowe.