Lablache [labl’asz] Luigi, *6 XII 1794 Neapol, †23 I 1858 Neapol, włoski śpiewak (bas) francuskiego pochodzenia. Uczył się śpiewu, gry na skrzypcach i wiolonczeli w Conservatorio della Pietà dei Turchini w Neapolu. Po debiucie w 1812 w La molinara V. Fioravantiego jako basso buffo napoletano, a następnie basso cantante Lablache występował w Messynie i Palermo (1813), w mediolańskiej La Scali (1817–23), w Turynie i Wenecji. Po kilkuletnim pobycie w Wiedniu (debiut w 1824) powrócił do Neapolu. Od 1830 występował w Londynie — w King's Theatre (do 1852) i w Covent Garden (od 1854). W latach 1830–52 śpiewał także w Théâtre Italien w Paryżu, ciesząc się tam sławą jednego z najwybitniejszych basów swojej epoki. W 1852 występował w operze w Petersburgu. Kreował m.in.: Dandiniego w Kopciuszku i Assura w Semiramidzie Rossiniego, Don Geronima w Il matrimonio segreto Cimarosy oraz role w operach Belliniego (Orowist w Normie, Walton w Purytanach) i Donizettiego (Henryk VIII w operze Anna Bolena, tytułowe partie — Don Pasquale, Marino Faliero).
Literatura: Castil-Blaze Biographie de Lablache, Paryż b.r.; G. Widen Luigi Lablache, Goteborg 1897.
