Kufferath, Hubert Ferdinand

Kufferath [k’u_~] Hubert Ferdinand, *10 VI 1818 Mülheim, †23 VI 1896 Saint-Josse-ten-Noode, niemiecki skrzypek, pianista, kompozytor, dyrygent i pedagog, brat Johanna Hermanna i Louisa. Od dzieciństwa wykazywał nieprzeciętne zdolności muzyczne; uczył się pod kierunkiem braci, później studiował w Kolonii u F. Hartmanna, a w latach 1833–36 u J.Ch.F. Schneidera w Dessau (kompozycja). Jako skrzypek zwrócił uwagę Mendelssohna, który w 1839 zaprosił go do Lipska; pod jego kierunkiem H.F. Kufferath kontynuował tam studia kompozytorskie, w grze na skrzypcach zaś doskonalił się u F. Davida. W 1841 został dyrygentem Männergesangverein w Kolonii, następnie podjął podróże koncertowe, po czym osiadł w 1844 w Brukseli jako wzięty nauczyciel gry na fortepianie i kompozycji. Wszczął tam niezwykle ożywioną działalność jako dyrygent towarzystw śpiewaczych, a przede wszystkim jako animator koncertów kameralnych, w których brał czynny udział i na których wykonywano dzieła nieznane publiczności belgijskiej (m.in. Schumanna). Dom H.F. Kufferatha w Brukseli stał się ośrodkiem życia artystycznego Belgii, miejscem spotkań najwybitniejszych artystów epoki; bywali tam m.in. J. Joachim, H. Wieniawski, C. Schumann, a także Ch. de Bériot oraz J. i F. M. Servais. W 1872 H.F. Kufferath został profesorem kontrapunktu i fugi w konserwatorium w Brukseli. Do uczniów jego należeli m.in. E. Lassen, A. de Greef, E. Tinel.

Wszechstronność uzdolnień, charakterystyczna dla całej rodziny Kufferath, objawiła się w najwyższym stopniu w osobie H.F. Kufferatha. Zarówno jego twórczość, wyrosła w kręgu stylistyki wczesnoromantycznej, jak i jego osiągnięcia jako wirtuoza – skrzypka i pianisty, choć wysoko oceniane przez znawców, pozostawały jednak w cieniu wybitnych zasług H.F. Kufferatha jako animatora środowiska i formującego się życia muzycznego Belgii.

Literatura: L. Solvay Notice sur Maurice Kufferath, Bruksela 1923; K.-U. Düwell Kufferath, „Rheinische Musiker” III, red. K.G. Fellerer, Kolonia 1964.