Kiesewetter Tomasz, *8 IX 1911 Sosnowiec, †29 XI 1992 Łódź, polski kompozytor. W 1936 ukończył studia w konserwatorium w Warszawie (otrzymał dyplomy: kompozycja w klasie P. Rytla, dyrygentura w klasie W. Bierdiajewa). W latach 1936–38 był asystentem w klasie W. Bierdiajewa (dyrygentura orkiestrowa i chóru). W tym czasie dyrygował koncertami symfonicznymi w Warszawie, Krakowie, Wilnie, Berlinie i Sztokholmie. W 1938 przebywał w Salzburgu na kursie dyrygentury w „Mozarteum”, w latach 1938–39 kierował chórem im. S. Moniuszki, zespołami orkiestrowymi PR w Łodzi, gdzie wykładał w Konserwatorium H. Kijeńskiej-Dobkiewiczowej. Od 1945 był wykładowcą (od 1959 profesorem nadzwyczajnym) w PWSM (obecnie Akademia Muzyczna) w Łodzi. W latach 1945–70 dyrygował Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Łódzkiej, orkiestrą ludową Instytutu Muzycznego oraz orkiestrą PWSM w Łodzi. Był dwukrotnie (1967, 1974) laureatem nagrody MKiS I stopnia, otrzymał Order Sztandaru Pracy I klasy (1985) oraz nagrody muzyczne, m.in. w 1955 za suitę Tańce polskie na II Festiwalu Muzyki Polskiej, w 1968 za 7 strof o słowikach na konkursie chóralnym w Łodzi, w 1975 za muzykę do Operetki W. Gombrowicza na XVI Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu.
Twórczość Kiesewettera, obca tendencjom nowatorskim, obraca się w kręgu tradycyjnych technik kompozytorskch, przejętych ze stylistyki neoromantyzmu (np. I Symfonia), neoklasycyzmu (np. Concerto grosso, Koncert w dawnym stylu) oraz technik związanych z rodzajem uprawianej muzyki, zachowującej w dużej mierze charakter popularny i użytkowy (m.in. utwory na orkiestrę dętą, pieśni, ilustracje muzyczne). Kiesewetter stosuje często elementy polskiej muzyki ludowej (np. suity, Krzesany, utwory sceniczne) oraz stylizacje taneczne (np. w balecie Stańczyk, teatradzie Porwanie). W muzyce do sztuk teatralnych wprowadza zróżnicowane środki ilustracyjne, podyktowane treścią widowiska scenicznego (np. parodia muzyczna w Operetce Gombrowicza). Rękopisy niektórych utworów Kiesewettera pisanych przed II wojną światową spłonęły w czasie powstania warszawskiego (np. Przygody Sinbada Żeglarza, Concerto grosso, fugi na organy).
Instrumentalne:
I Kwartet smyczkowy, 1933
Concerto grosso na orkiestrę, 1934
Fugi na organy, 1934
Przygody Sinbada Żeglarza, poemat symfoniczny, 1936
Tańce polskie, suita na orkiestrę, 1947, wyd. Warszawa 1950; także wersja na orkiestrę dętą
Walc na małą orkiestrę symfoniczną, 1948, wyd. Warszawa 1951
I Symfonia, 1948
Krzesany w stylu góralskim na małą orkiestrę symfoniczną, 1949, wyd. Warszawa 1951
Suita taneczna na orkiestrę, 1949, wyd. Warszawa 1951
Koncert na altówkę, 1950
Suita w stylu dawnych baletów na małą orkiestrę symfoniczną, 1951
Kwintet dęty, 1951
II Symfonia, 1952
Uwertura Olimpijska, 1952
3 mazurki na fortepian, 1953
II Kwartet smyczkowy, 1953
III Symfonia, 1958
Notatki z podróży, suita na orkiestrę, 1959
Sonatina na fortepian, 1959
Zagłoba swatem, suita na orkiestrę, 1961
I Koncert „w dawnym stylu” na organy i orkiestrę smyczkową, 1961
Cyrk, suita na orkiestrę, 1966
Opowieść o żołnierzu tułaczu, 1968, wyd. Warszawa 1969; także wersja na orkiestrę symfoniczną
Sonatina na klarnet i fortepian, 1968
Nokturn, uwertura na orkiestrę dętą, 1970
Improwizacja na klawesyn, 1970
Opowieść o dziurawym bębnie, uwertura, 1971 (rekonstrukcja utworu z 1936)
II Koncert na organy, 1979
Wokalne i wokalno-instrumentalne:
Stabat Mater na chór żeński i organy, 1944
utwory na chór a cappella, m.in. 7 strof o słowikach, sł. M. Piechal, 1968, wyd. Łódź 1969
Tryptyk na baryton i orkiestrę, sł. A. Kiesewetter, 1968
pieśni solowe i chóralne z fortepianem
Sceniczne:
Stańczyk (Królewski błazen), balet, libretto I. Turska, 1954, wyst. Bytom 1958
Bal samotnych, operetka, libretto J. Walden, 1963
Porwanie, teatrada muzyczna w dawnym stylu, libretto L. Terpiłowski wg ballady A.E. Odyńca, 1964, wyst. Poznań 1964
muzyka radiowa i telewizyjna, m.in. widowisko Orkiestro, zaśpiewaj o sobie do tekstu L.E. Stefańskiego w oprac. J. Cegiełły, 1969
ok. 50 ilustracji muzycznych do sztuk teatralnych, m.in. Operetki W. Gombrowicza, 1973
muzyka filmowa