logotypes-ue_ENG

Kapp, Artur

Biogram i literatura

Kapp Artur, *28 II 1878 Suure-Jaani, †14 I 1952 Suure-Jaani, estoński kompozytor, organista, dyrygent, pedagog. Ukończył konserwatorium w Petersburgu (1898 – organy u L. Homiliusa, 1900 – kompozycja u N. Rimskiego-Korsakowa i A. Ladowa). Od 1898 był organistą w Petersburgu, Moskwie oraz w Finlandii i Estonii. W latach 1904–20 dyrektor i nauczyciel w szkole muzycznej w Astrachaniu, ponadto organizator koncertów symfonicznych, kameralnych oraz dyrygent. W latach 1920–24 dyrygent orkiestry teatru „Estonia” w Tallinie, gdzie w latach 1920–43 uczył kompozycji (od 1925 profesor) w konserwatorium. Organizował profesjonalne życie muzyczne w Estonii. Wykształcił całe pokolenie kompozytorów estońskich; przyczynił się głównie do rozwoju estońskiej muzyki symfonicznej i kameralnej; wprowadził folklor estoński na estrady koncertowe (I i II Suita). Utwory Artura Kappa, o charakterze epickim, inspirowane przeważnie folklorem, wykazują wpływ Czajkowskiego. Wyróżniającym się dziełem Artura Kappa jest oratorium Hiob.

Literatura: P. Anton Artur Kapp, Tallin 1968.

Kompozycje

Instrumentalne:

I Suita, 1906

Kwintet smyczkowy, 1918

I Symfonia, 1924

II Suita, 1930

Kwartet na 4 rogi, 1932

Toccata na organy, 1932

I Koncert organowy, 1934

III Suita, 1936

Trio na skrzypce, wiolonczelę i organy, 1936

Allegro symfoniczne z wariacjami, 1939

Saatus (‘przeznaczenie’), poemat symfoniczny, 1939

Mały koncert na skrzypce i orkiestrę, 1941

Koncert-rapsodia na fortepian i orkiestrę, 1943

II Symfonia, 1945

Koncert podwójny na róg, klarnet i orkiestrę, 1945

II Koncert organowy, 1946

Koncert wiolonczelowy, 1946

III Symfonia, 1947

IV Suita, 1947

II Sonata na organy, 1948

IV Symfonia, 1949

V Symfonia na głosy solowe, chór i orkiestrę, 1951; 2. red. Eugen Kapp, 1952

Sekstet smyczkowy, 1951

preludia chorałowe na organy

fugi na organy

fantazje na organy

Wokalne i wokalno-instrumentalne:

kantaty, m.in. Päikesele (‘ku słońcu’), sł. M. Veske, 1909

Ärka rahvas (‘narodzie, przebudź się’) na chór i orkiestrę, sł. E. Veerman, 1919; 2. red. 1926

Hiob, oratorium na głosy solowe, chór, organy i orkiestrę, sł. J. Kaljuvee, 1929

pieśni

duety

utwory chóralne