Kalkbrenner Christian, *22 IX 1755 Minden (Westfalia), †10 VIII 1806 Paryż, niemiecki kompozytor i kapelmistrz. Edukację muzyczną rozpoczął u ojca Michaela Kalkbrennera (muzyka miejskiego w Kassel) i kontynuował u organisty J. Beckera i skrzypka C. Rodewalda. Od 17 roku życia był chórzystą i skrzypkiem we francuskiej operze w Kassel. W 1784 otrzymał honorowe członkostwo Società Filarmonica w Bolonii za przesłaną mszę. W 1785 powołany został na stanowisko kapelmistrza pruskiego dworu królewskiego, a od 1790 pełnił tę funkcję na dworze ks. Henryka pruskiego w Rheinsbergu. W 1796 wyjechał z Niemiec, przebywał m.in. w Neapolu. W 1799 został Maître des Choeurs et des Ecoles w operze w Paryżu.
Christian Kalkbrenner był wszechstronnie wykształconym muzykiem. W swoich utworach wykazywał dobre opanowanie formy i inwencję melodyczną. Należał do kręgu znajomych Beethovena.
Literatura: D. Fraser Frederick the Great, Londyn 2001; A.F. Marmontel Les pianistes célèbres, Paryż 1878; J. Nicholas Booklet of Hyperion CD recording of Kalkbrenner Piano Concertos No 1, Op. 61 and No 2, op. 127, Londyn 2006; W. Killy, R. Vierhaus Deutsche Biographische Encyklopädie, t. 5 K–G, Monachium 1999.
Kompozycje:
Instrumentalne:
2 symfonie oraz Koncert na klawesyn, rkp.
2 zbiory (po 3 sonaty) na skrzypce, klawesyn i basso, op. 2 i 3, 1782, 1784
3 sonaty op. 5, na skrzypce i fortepian, Berlin b.r.
Wokalne i wokalno-instrumentalne:
zbiory pieśni i arii
utwory chóralne:
Chant funèbre pour la mort du général Hoche 1797
Scène tirée des poésies d’Ossian 1800
Héro 1800
Les regrets de Thirsa sur la mort d’Abel 1800
Sceniczne:
opery:
Démocrite, 3-aktowa opera buffa, Rheinsberg 1792
La Femme et le secret, Rheinsberg 1792
Lanassa, grand opéra, Rheinsberg 1792
La Vevue du Malabar, Rheinsberg 1792
La Descente des Français en Angleterre, 1-aktowa, Włochy? 1798
Olympie (Guillard), grand opéra, 3-aktowa, Paryż 1798
Scéne de Pygmalion, scéne avec orchestre, Paryż 1799
Prace:
Théorie der Tonkunst, Berlin 1789
Kurzer Abriss der Geschichte der Musik, Berlin 1792
Histoire de la musique, 2 t., Strasburg 1802
Traité d’harmonie et de composition de F.X. Richter, revu, corrigé, augmenté et publié avec 93 planches, Paryż 1804
