Høffding [h’öfdyŋ] Niels Finn, *10 III 1899 Kopenhaga, †3 III 1997 Kopenhaga, duński kompozytor i pedagog. Od 1918 był uczniem K. Jeppesena (harmonia i kontrapunkt) oraz Th. Lauba (kompozycja) w Kopenhadze, a w latach 1921–22 także J. Marxa w Wiedniu, gdzie wszedł w środowisko tzw. szkoły wiedeńskiej. Od 1931 wykładał teorię i kompozycję w konserwatorium w Kopenhadze. Ideę powszechnego kształcenia muzyki realizował jako współzałożyciel Københavns Folkesmusikskole (1931, wraz z J. Bentzonem), jako teoretyk – autor Harmonielaere – oraz jako kompozytor – twórca repertuaru przeznaczonego specjalnie dla szkolnych zespołów orkiestrowych i chóralnych. Od 1949 był profesorem, a w 1954 dyrektorem konserwatorium w Kopenhadze. W 1955 ze względu na stan zdrowia wycofał się z życia publicznego.
Høffding pozostawał początkowo pod wpływem orientacji klasycyzującej, najpełniej reprezentowanej w Danii przez C. Nielsena, którego uważał za swego duchowego mistrza. W tym kręgu stylistycznym obraca się niemal cały dorobek wczesnego okresu twórczości Høffdinga (3 symfonie, kwartety smyczkowe, kantata Karlsvognen i inne) poza nielicznymi próbami przyjęcia nieklasycznej estetyki (Kammermusik op. 11), w których pojawiają się nowe zestawy instrumentów i wokalu (np. kameralizująca IV Symfonia) oraz modna, reportażowa tematyka (tekst E. Kästnera Das Eisenbahngleichnis op. 37). Jakkolwiek Høffding nie rozwinął tej tendencji, to w późniejszych latach odszedł również od swej pierwotnej orientacji, komponując dzieła o nieschematycznej architektonice (głównie fantazje orkiestrowe i wokalno–instrumentalne). Poważne znaczenie posiada pedagogiczne aktywność Høffdinga; wobec zdominowania duńskiego życia muzcznego przez niemieckie wpływy kulturowe Høffding uważał za konieczne pobudzenie rodzimej aktywności muzycznej; mając to na względzie, dostarczał literatury pedagogicznej wysokiej klasy. Idee dydaktyczne Høffdinga zbliżają go do poczynań Z. Kodálya i C. Orffa. Do uczniów Høffdinga należał m.in. V. Holmboe.
Literatura: R. Hove Tre nordiske symphonikere, «Nordisk Tidskrift» 1936; R. Hove F. Høffding „Kilderejsen”, «Dansk Musiktidsskrift» XIII, 1938; G. Carritt F. Høffding, „The Monthly Musical Record” LXXXIII, 1953; S. Bruhns, D. Fog F. Høffding’s kompositioner, Kopenhaga 1969.
Kompozycje
orkiestrowe:
I Symfonia „Sinfonia impetuosa” op. 3, 1923
II Symfonia „Il canto deliberate” op. 5 (z udziałem chóru), 1924
III Symfonia op. 12, 1928
IV Symfonia „Sinfonia concertante” op. 23 na orkiestrę kameralną, 1934
Evolution op. 31, fantazja symfoniczna, 1939
Det er ganske vist op. 37, fantazja symfoniczna, 1943
Fantasia concertante op. 67, fantazja symfoniczna, 1965
Koncert op. 22, na obój i orkiestrę smyczkową, 1933
kameralne:
Kwintet dęty op. 35, 1940
Familien vind na kwintet dęty, 1954
Kwartet smyczkowy op. 2, 1920
Kwartet smyczkowy op. 6, 1925
Dialoger op. 10 na obój i klarnet, 1927
drobne utwory fortepianowe
wokalne i wokalno-instrumentalne:
utwory na chór a cappella
pieśni na głos solo i fortepian
Nattergal om dagen op. 7 na sopran i małą orkiestrę, 1925
Kammermusik op. 11 na sopran, obój i fortepian, 1927
Das Eisenbahngleichnis op. 26 na głosy solowe, fortepian i 3 saksofony, sł. E. Kästner, 1934
wokalno-orkiestrowe, m.in.:
Karlsvognen op. 4 na głosy solowe, chór i orkiestrę, sł. J. Aakjaer, 1924
Ein Musikus wollt fröhlich sein op. 19 na 3 głosy solowe i orkiestrę smyczkową, sł. z XVI w., 1931
Fem svaner op. 28 na głosy solowe, chór i orkiestrę, sł. H. Seedorff, 1937
Christofer Columbus op. 29, chaconne na baryton, chór męski i orkiestrę, sł. J.V. Jensen, 1937
Var-Höst op. 40, fantazja na baryton i orkiestrę, 1944
The Arsenal at Springfield op. 54, fantazja na głosy solowe, chór, orkiestrę i organy, sł. H.W. Longfellow, 1953
Giordano Bruno op. 75 na baryton, chór męski, instrumenty dęte i perkusję, sł. P. Hein, 1968
***
Kejserens nye klaeder (‘nowe szaty cesarza’) op. 8, opera, libr. kompozytor wg H. Andersena, wyst. Kopenhaga 1928
Kilderejsen op. 16, opera, libr. V. Andersen wg L. Holberga, wyst. Kopenhaga 1942
***
utwory pedagogiczne dla zespołów szkolnych, m.in. Uwertura op. 18, 1930, Via nova na fortepian, 1954
kantaty, m.in. Julekantate op. 56 na głosy solowe, chór dziecięcy, skrzypce, wiolonczelę, metalofony i środki elektroniczne, sł. N.F.S. Grundtvig, 1955
Pasteur
Prace
Harmonielaere, Kopenhaga 1933
Den elementaere hørelaere, Kopenhaga 1935, 2. wyd. 1956
Indførelse i Palestrinastil, Kopenhaga 1969