Herbert [h'϶:rbert] Victor, *1 II 1859 Dublin, †26 V 1924 Nowy Jork, amerykański kompozytor dyrygent i wiolonczelista pochodzenia irlandzkiego. W 1866 zamieszkał wraz z matką w Stuttgarcie. W latach 1874–76 uczył się gry na wiolonczeli u B. Cossmanna w Baden-Baden, a następnie studiował w konserwatorium w Stuttgarcie u M. Seifritza. Po ukończeniu studiów grał na wiolonczeli w orkiestrach w Austrii i Niemczech m.in. w dworskiej orkiestrze w Stuttgarcie, gdzie poznał swoją żonę Therese Förster, primadonnę dworskiej opery. W 1886 wraz z żoną zaangażowany został do Metropolitan Opera House w Nowym Jorku. Wkrótce zrezygnował z gry na wiolonczeli i poświęcił się dyrygowaniu oraz kompozycji. Od 1893 do 1898 prowadził orkiestrę wojskową w Nowym Jorku. W latach 1898–1904 dyrygował orkiestrą symfoniczną w Pittsburghu, a od 1904 — własną orkiestrą w Nowym Jorku (Victor Herbert Orchestra). W 1913 był jednym z inicjatorów utworzenia American Society of Composers, Authors and Publishers (ASCAP).
Herbert przeszczepił na grunt amerykańskiego teatru muzycznego typ operetki europejskiej, który — kontynuowany przez R. Frimla i S. Romberga — rozwijał się równolegle z realistyczną amerykańską komedią muzyczną, przekształconą później w musical. Pod względem stylu muzycznego Herbert nawiązał do utworów J. Offenbacha, R. Heubergera, J. Straussa; w warstwie tekstowej próbował amerykanizować wzory europejskie, nie rezygnując jednak z typowych dla europejskich librett konwencjonalnych elementów, jak egzotyczne czy wyimaginowane miejsca akcji, węgiersko-cygańska romantyczna tematyka, pełna pomyślnych zbiegów okoliczności akcja sceniczna. Niedociągnięcia stereotypowych i naiwnych librett Herbert rekompensował inwencją melodyczną i sprawną orkiestracją. Jego prosta, nie pozbawiona wdzięku, często sentymentalna muzyka zdobyła w Stanach Zjednoczonych dużą popularność. W latach 20. zasięg oddziaływania muzyki Herberta został ograniczony przez ekspansję swingującej muzyki musicalowej, jednak jego operetki bywają wznawiane po dzień dzisiejszy, a wiele jego piosenek stało się klasycznymi pozycjami amerykańskiej muzyki popularnej. Muzyka instrumentalna Herberta oraz powstałe pod wpływem R. Wagnera i R. Straussa opery nie zyskały uznania.
Literatura: E.N. Waters Victor Herbert. A Life in Music, Nowy Jork 1955.
Instrumentalne:
2 koncerty wiolonczelowe, 1884, 1894
Serenada na orkiestrę smyczkową, 1899
Irish Rhapsody na orkiestrę, 1892
The Vision of Columbus na orkiestrę, 1893
Suita na wiolonczelę i orkiestrę, 1894
Suite romantique na orkiestrę, 1901
Hero and Leander, poemat symfoniczny, 1901
Columbus, suita na orkiestrę, 1903
Wokalno-instrumentalne:
The Captive, kantata na głos solowy, chór i orkiestrę, 1891
Sceniczne:
opery:
Natoma, wyst. Filadelfia 1911
Madeleine, wyst. Nowy Jork 1914
operetki:
Prince Ananias 1894
The Wizard of the Nile 1895
The Gold Bug 1896
The Idol’s Eye 1897
The Serenade 1897
The Fortune Teller 1898
Cyrano de Bergerac 1899
The Ameer 1899
The Singing Girl 1899
The Viceroy 1900
Babes in Toyland 1903
Babette 1903
It Happened in Nordland 1904
Mlle Modiste 1905
Miss Dolly Dollars 1905
Wonderland 1905
The Red Mill 1906
Dream City and the Magic Night 1906
The Tattooed Man 1907
Algeria 1908
Little Nemo 1908
The Prima Donna 1908
Old Dutch 1909
The Rose of Algeria 1909
Naughty Marietta 1910
When Sweet Sixteen 1910
The Duchess 1911
The Enchantress 1911
The Lady of the Slipper 1912
Sweethearts 1913
The Madcap Duchess 1913
The Only Girl 1914
The Debutante 1914
The Princess Pat 1915
Eileen 1917
Her Regiment 1917
The Velvet Lady 1918
Angel Face 1919
My Golden Girl 1919
Oui Madame 1920
The Girl in the Spotlight 1920
Orange Blossoms 1922
The Dream Girl 1924