Logotypy UE

Herbert, Victor

Biogram i literatura

Herbert [h’϶:rbert] Victor, *1 II 1859 Dublin, †26 V 1924 Nowy Jork, amerykański kompozytor dyrygent i wiolonczelista pochodzenia irlandzkiego. W 1866 zamieszkał wraz z matką w Stuttgarcie. W latach 1874–76 uczył się gry na wiolonczeli u B. Cossmanna w Baden-Baden, a następnie studiował w konserwatorium w Stuttgarcie u M. Seifritza. Po ukończeniu studiów grał na wiolonczeli w orkiestrach w Austrii i Niemczech m.in. w dworskiej orkiestrze w Stuttgarcie, gdzie poznał swoją żonę Therese Förster, primadonnę dworskiej opery. W 1886 wraz z żoną zaangażowany został do Metropolitan Opera House w Nowym Jorku. Wkrótce zrezygnował z gry na wiolonczeli i poświęcił się dyrygowaniu oraz kompozycji. Od 1893 do 1898 prowadził orkiestrę wojskową w Nowym Jorku. W latach 1898–1904 dyrygował orkiestrą symfoniczną w Pittsburghu, a od 1904 — własną orkiestrą w Nowym Jorku (Victor Herbert Orchestra). W 1913 był jednym z inicjatorów utworzenia American Society of Composers, Authors and Publishers (ASCAP).

Herbert przeszczepił na grunt amerykańskiego teatru muzycznego typ operetki europejskiej, który — kontynuowany przez R. Frimla i S. Romberga — rozwijał się równolegle z realistyczną amerykańską komedią muzyczną, przekształconą później w musical. Pod względem stylu muzycznego Herbert nawiązał do utworów J. Offenbacha, R. Heubergera, J. Straussa; w warstwie tekstowej próbował amerykanizować wzory europejskie, nie rezygnując jednak z typowych dla europejskich librett konwencjonalnych elementów, jak egzotyczne czy wyimaginowane miejsca akcji, węgiersko-cygańska romantyczna tematyka, pełna pomyślnych zbiegów okoliczności akcja sceniczna. Niedociągnięcia stereotypowych i naiwnych librett Herbert rekompensował inwencją melodyczną i sprawną orkiestracją. Jego prosta, nie pozbawiona wdzięku, często sentymentalna muzyka zdobyła w Stanach Zjednoczonych dużą popularność. W latach 20. zasięg oddziaływania muzyki Herberta został ograniczony przez ekspansję swingującej muzyki musicalowej, jednak jego operetki bywają wznawiane po dzień dzisiejszy, a wiele jego piosenek stało się klasycznymi pozycjami amerykańskiej muzyki popularnej. Muzyka instrumentalna Herberta oraz powstałe pod wpływem R. Wagnera i R. Straussa opery nie zyskały uznania.

Literatura: E.N. Waters Victor Herbert. A Life in Music, Nowy Jork 1955.

Kompozycje

Instrumentalne:

2 koncerty wiolonczelowe, 1884, 1894

Serenada na orkiestrę smyczkową, 1899

Irish Rhapsody na orkiestrę, 1892

The Vision of Columbus na orkiestrę, 1893

Suita na wiolonczelę i orkiestrę, 1894

Suite romantique na orkiestrę, 1901

Hero and Leander, poemat symfoniczny, 1901

Columbus, suita na orkiestrę, 1903

Wokalno-instrumentalne:

The Captive, kantata na głos solowy, chór i orkiestrę, 1891

Sceniczne:

opery:

Natoma, wyst. Filadelfia 1911

Madeleine, wyst. Nowy Jork 1914

operetki:

Prince Ananias 1894

The Wizard of the Nile 1895

The Gold Bug 1896

The Idol’s Eye 1897

The Serenade 1897

The Fortune Teller 1898

Cyrano de Bergerac 1899

The Ameer 1899

The Singing Girl 1899

The Viceroy 1900

Babes in Toyland 1903

Babette 1903

It Happened in Nordland 1904

Mlle Modiste 1905

Miss Dolly Dollars 1905

Wonderland 1905

The Red Mill 1906

Dream City and the Magic Night 1906

The Tattooed Man 1907

Algeria 1908

Little Nemo 1908

The Prima Donna 1908

Old Dutch 1909

The Rose of Algeria 1909

Naughty Marietta 1910

When Sweet Sixteen 1910

The Duchess 1911

The Enchantress 1911

The Lady of the Slipper 1912

Sweethearts 1913

The Madcap Duchess 1913

The Only Girl 1914

The Debutante 1914

The Princess Pat 1915

Eileen 1917

Her Regiment 1917

The Velvet Lady 1918

Angel Face 1919

My Golden Girl 1919

Oui Madame 1920

The Girl in the Spotlight 1920

Orange Blossoms 1922

The Dream Girl 1924