Henderson, William James

Henderson [h’endersn] William James, *4 XII 1855 Newark (New Jersey), †5 VI 1937 Nowy Jork, amerykański krytyk muzyczny i literat. W 1886 ukończył studia na uniwersytecie w Princeton, gdzie w 1922 otrzymał tytuł doktora h.c. z zakresu literatury. W latach 1868–73 uczył się gry na fortepianie u C. Langlotza, a od 1876 do 1877 śpiewu u A. Torriana. W zakresie teorii i historii muzyki by autodydaktą. W 1886 był reporterem w „New York Tribune”, w latach 1887–1902 krytykiem muzycznym „New York Times”, a od 1902 do 1937 „New York Sun”. W latach 1889–95 wykładał historię muzyki w New York College of Music, a od 1904 dzieje sztuki wokalnej w Institute of Musical Art.

Henderson był nie tylko długoletnim komentatorem życia muzycznego na łamach nowojorskiej prasy, ale także autorem interesujących, wznawianych niedawno opracowań na temat muzyki wokalnej (Early History of Singing, Some Forerunners of Italian Opera, The Art of the Singer) oraz popularnych książek i artykułów z zakresu historii muzyki, życia i twórczości kompozytorów (m.in. Wagnera, Beethovena, Czajkowskiego). Henderson próbował określić funkcję krytyki muzycznej oraz kryteria estetyczne tzw. dobrej muzyki; jego wielokrotnie wznawiana książka What Is Good Music odzwierciedla poglądy typowe dla amerykańskiej kultury muzycznej z przełomu XIX/XX w. Henderson pisał ponadto powieści, nowele, poezję. Był także znawcą nawigacji; jego książka Elements of Navigation służyła w latach I wojny światowej jako podręcznik w amerykańskich szkołach morskich.