Hart, Antoni

Hart, Harth, Antoni, 2 poł. XVIII w., kompozytor i skrzypek działający w Polsce, prawdopodobnie pochodzenia niemieckiego. Od XII 1775 do IX 1781 był repetytorem baletowym oraz skrzypkiem w orkiestrze teatru publicznego w Warszawie. Jesienią 1781 wszedł w skład orkiestry królewskiej, działającej na dworze Stanisława Augusta oraz w teatrze publicznym. Hart grał w grupie pierwszych skrzypiec, nadal działał jako repetytor baletowy, a w 1791 pełnił funkcję dyrektora tego zespołu. Komponował też muzykę i adaptował utwory innych twórców dla potrzeb stołecznych spektakli baletowych, współpracując z choreografami Danielem Curzem i François-Gabrielem Le Doux. W 1787 został członkiem loży masońskiej Bogini Eleuzis (posiadał stopień mistrza). Latem 1788 występował w Warszawie (teatr na wyspie w Łazienkach) w operach: Annette et Lubin G. Pugnaniego (rola Służącego) i Le milicien E.R. Duniego (partia Dobosza). W 1792 mieszkał przy ul. Dunaj nr hipoteczny 144 (kamienica szklarza Sz. Więcławskiego). W orkiestrze królewskiej działał przypuszczalnie co najmniej do 1793.

Hart był czołowym kompozytorem baletowym w Polsce w 2 poł. XVIII w. Trzynaście dzieł znanych dziś z tytułów stanowi zapewne tylko część jego dorobku. Kozaki (w choreografii D. Curza) były dziełem najczęściej wystawianym spośród ponad 200 baletów wchodzących w skład ówczesnego repertuaru teatru warszawskiego. Muzyka Kozaków – jedynego zachowanego w całości baletu polskiego z XVIII w. – świadczy, że kompozytor, tak jak i inni twórcy czasów stanisławowskich, posługiwał się chętnie folklorem, adaptując melodie polskie (nr 17 polonez, nr 26 mazur), ukraińskie (nr 18 i 24 kozaki, nr 26 duma) oraz węgierskie (nr 25 hungarese).

Literatura J. Prosnak Kultura muzyczna Warszawy XVIII w., Kraków 1955 (w dodatku nutowym wyciąg fortepianowy baletu Kozaki).