Hannikainen [h’an~] Tauno Heikki, *26 II 1896 Jyväskylä, †12 X 1968 Helsinki, fiński dyrygent i wiolonczelista, syn Pekki. Studiował grę na wiolonczeli u B. Persfelta i O. Forströma w Helsinkach, w latach 1916–19 był tam wiolonczelistą miejskiej orkiestry; w 1921 doskonalił się w Paryżu, m.in. pod kier. P. Casalsa, wcześniej zaznajamiał się ze sztuką dyrygencką w wielu miastach europejskich, m.in. w Wiedniu, Mediolanie, Berlinie i Paryżu. W 1921 debiutował jako wiolonczelista w Helsinkach, gdzie do 1927 był dyrygentem fińskiej opery; w latach 1929–39 kierował orkiestrą symfoniczną w Turku, nie zaprzestając działalności solistycznej i kameralistycznej w Hannikainen Trio, z braćmi Ilmari i Arvo. W 1940 udał się do Stanów Zjednoczonych; w latach 1942–47 był szefem orkiestry symfonicznej w Duluth, a w latach 1947–50 drugim dyrygentem Chicago Symphony Orchestra. Od 1951 kierował orkiestrą symfoniczną w Helsinkach. Podjął też szereg podróży koncertowych, m.in. po krajach Dalekiego Wschodu i Ameryki Południowej, gdzie dał się poznać jako propagator muzyki Sibeliusa.
