Golnik Edwin, *28 IX 1919 Wudzynek (woj. bydgoskie), †23 III 1979 Warszawa, polski waltornista. W latach 1933–39 jako elew grał w orkiestrze 62 pułku piechoty, uczęszczając jednocześnie do Miejskiego Konserwatorium Muzycznego w Bydgoszczy. W 1945 został zaangażowany jako pierwszy waltornista do orkiestry PR w Bydgoszczy, podejmując równocześnie pracę pedagogiczną w szkołach muzycznych Bydgoszczy i Torunia. W 1948 otrzymał I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Instrumentów Dętych. W latach 1951–52 odbywał studia w konserwatorium w Pradze. W latach 1955–67 był pierwszym waltornistą orkiestry FN w Warszawie. Kontynuował pracę pedagogiczną w łódzkiej PWSM, gdzie stworzył klasę waltorni i otrzymał tytuł docenta (1963), następnie był docentem w PWSM w Warszawie, gdzie pełnił m.in. funkcję dziekana wydziału instrumentalnego. Występował jako solista i kameralista, dokonał wielu nagrań radiowych, wykształcił liczną rzeszę uczniów. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1961).
