Golejzowski Kasjan Jarosławowicz, *5 III (22 II) 1892 Moskwa, †2 V 1970 Moskwa, radziecki tancerz, choreograf. W latach 1907–09 studiował w petersburskiej szkole baletowej u M. Obuchowa i M. Fokina. W latach 1910–15 był solistą baletu Teatru Wielkiego w Moskwie; ważniejsze role: Błękitny Ptak (Śpiąca królewna, muzyka P. Czajkowski), Motylek (Złota rybka, muzyka L.A. Minkus), bóg Kamon (Salammbô, muzyka A. Arends). Praca pod kierunkiem M. Fokina i A. Górskiego wprowadziła go w zagadnienia reformy baletu. Działalność choreograficzną podjął w balecie miniatur Mamonowa (1916–18) i teatrze „Letuczaja mysz”. W latach 1918–19 kierował w Moskwie studium tańca, które w latach 1919–25 działało jako Moskowskij Kamiernyj Balet. W tym okresie Golejzowski pozostawał pod wpływami ekspresjonizmu. Związany z ideami konstruktywizmu, reprezentowanymi w radzieckim teatrze dramatycznym przez twórczość W. Meyerholda i A. Tairowa, propagował stworzenie nowego systemu ruchu, opartego na sporcie, akrobatyce, ruchach pracy itp. Tworzył miniatury baletowe, jak Salome (muzyka R. Strauss), Faun (muzyka C. Debussy); w tym czasie do jego uczniów należał G. Balanchine. W latach 1925–33 Golejzowski był choreografem Teatru Wielkiego w Moskwie, wystawił wówczas m.in. balety Josif priekrasnyj (muzyka S. Wasilenko, 1925), Tieolinda (muzyka F. Schubert, 1925) i Smiercz (muzyka N. Bier, 1926). Później współpracował z różnymi radzieckimi scenami operowymi, dla których przygotował m.in. własne wersje baletów Śpiąca królewna (muzyka P. Czajkowski, 1935), Fontanna Bachczysaraju (muzyka B. Asafjew, Mińsk 1939), Tańce połowieckie (muzyka A. Borodin, Moskwa 1944 i 1953). Dla potrzeb estrady i music-hallu przygotował kilka suit złożonych z tańców narodowych. Ostatnie balety wystawił w Teatrze Wielkim: Skriabiniana (muzyka A. Skriabin, 1962) Leili i Medżnun (muzyka S. Bałasanian, 1964). Napisał książkę Obrazy russkoj narodnoj chorieografii (Moskwa 1964).
