Erart [Ɛr´a:r] Jehan, *ok. 1205, †1258 lub 1259, północno-francuski truwer. Pochodził prawdopodobnie z rodziny mieszczańskiej zamieszkałej w Arras. Pod nazwiskiem Erart zachowało się w rękopisach 25 pieśni (m. in. chansons d’amour i pastourelles). Wszystkie te utwory występują w licznych przekazach wraz z melodiami, co świadczy o ich dużej popularności. Zawarte w nich dedykacje wskazują na związki poety z bogatym patrycjatem miejskim Arras. Tekst Complainte napisanej na śmierć Gherarta Aniela, bogatego mieszczanina z Arras i mecenasa Erarta, jest podłożony pod starszą melodię, wykorzystywaną już przez innych poetów, np. Conona de Béthune. Nie udowodniono, czy Erart należał do Puy d’Arras.
Literatura: A. Guesnon Nouvelles recherches biographiques sur les trouvères artésiens, w: Le Moyen Age, 1902; P. Aubry, A. Jeanroy Le Chansonnier de l’Arsenal, Paryż 1909; J. Beck La musique des troubadours, Paryż 1910; F. Gennrich Trouvèrelieder und Motettenrepertoire, „Zeitschrift für Musikwissenschaft” IX, 1926/27; Th. Gérold La musique au Moyen Age, Paryż 1932; H. Petersen Dyggve Onomastique des trouvères, «Annales Academiae Scientiarum Fennicae» B-XXX, Helsinki 1934; Th. Gérold Histoire de la musique des origines á la fin du XIVe siècle, Paryż 1936; G. Muraille Le duc Henri III de Brabant et le trouvère Jehan Erart, «Les lettres romanes» XII, 1958.
