Dresden [drʹɛsden] Sem, *20 IV 1881 Amsterdam, †30 VII 1957 Haga, holenderski kompozytor, dyrygent chóralny, pedagog i organizator życia muzycznego. Studiował zrazu u B. Zweersa (teoria) w konserwatorium w Amsterdamie, później w Berlinie u H. Pfitznera (kompozycja, dyrygentura). Ok. 1915 założył w Haarlemie zespół chóralny a cappella, znany później jako Haarlemsche Motet- en Madrigaalvereeniging, z którym odbył szereg podróży koncertowych. W 1919 Dresden został profesorem teorii i kompozycji, a w 1924 dyrektorem amsterdamskiego konserwatorium. W latach 1937–49 był dyrektorem Koninklijk Conservatorium w Hadze z przerwą na okres 1941–45, kiedy to został z uczelni usunięty przez Niemców. W wieku 70 lat objął przewodnictwo holenderskiej sekcji Jeunesses Musicales i aktywnie uczestniczył w organizowaniu młodzieżowego ruchu koncertowego, nadto do końca życia poświęcał się kompozycji.
Dresden był – obok W. Pijpera – jedną z najwybitniejszych postaci współczesnego życia muzycznego w Holandii. Jego występy jako dyrygenta chóru madrygalistów, z repertuarem obejmującym dzieła od wczesnego renesansu po czasy najnowsze, przyniosły mu w ojczyźnie wielką sławę. Jako kompozytor Dresden stworzył podstawowy repertuar współczesnej holenderskiej muzyki chóralnej; cenne są zwłaszcza jego dzieła wokalno-instrumentalne, w których dokonywał – w ramach umiarkowanego języka dźwiękowego – interesujących zestawień kolorystycznych w powiązaniu z bogatym strukturalnie przebiegiem rytmicznym (Chorus tragicus, Catena musicale). Dążenie do penetracji brzmienia, zauważalne także w kameralnej muzyce Dresdena (utwory na instrumenty dęte, Sonata na flet i harfę), najpełniejszy wyraz znalazło w jego koncertach instrumentalnych, których zasadniczą ideą jest tworzenie specyficznych kontekstów dźwiękowych dla wystąpień instrumentu solowego, w czym szczególna rola przypada perkusji i instrumentom dętym (koncerty skrzypcowe).
Literatura: P.F. Sanders Moderne Nederlandse componisten, rozdz. Sem Dresden, Haga 1931; W. Paap Sem Dresden, w: „Mens en melodie” I, 1946; S. van Ameringen Sem Dresden, w: „Musica” XI 1957; J. Wouters Sem Dresden, „Sonorum speculum” 1965, nr 25; M. Flothuis 1882–1982. Betrachtungen über hundert Jahre niederländische Musikgeschichte, „Tijdschrift van de Vereniging voor Nederlandse Muzieksechiedenis” XXXII, 1982; L. Samama Zeventig jaar Nederlandse muziek (1915–1985), Amsterdam 1986; F. Zwart Nederlandse Muziekarchieven. Overzicht van de collecties, Haga 1987
Muzyka instrumentalna:
orkiestrowa:
Temat z wariacjami na orkiestrę, 1913
I Koncert skrzypcowy, 1936
Symphonietta na klarnet i orkiestrę, 1938
Koncert na obój i orkiestrę, 1939
II Koncert skrzypcowy, 1942
Koncert fortepianowy, 1946
3 utwory na orkiestrę szkolną, 1949
Koncert na flet i orkiestrę, 1949
Dansflitsen, suita na orkiestrę, 1951
Koncert na organy i orkiestrę, 1952
kameralna:
Suita na kwintet dęty i fortepian, 1911
Suita na kwintet dęty i fortepian, 1913
Sonata na wiolonczelę i fortepian, 1916
Sonata na flet i harfę, 1918
Suita na kwintet dęty i fortepian, 1920
Trio na 2 obój i rożek angielski, 1921
Kwartet smyczkowy, 1924
Sonata na wiolonczelę i fortepian, 1942
Sonata na skrzypce i fortepian, 1943
Trio fortepianowe, 1943
Rameau suite na kwintet dęty i fortepian, 1948
na instrument solo:
utwory fortepianowe, organowe i na wiolonczelę solo
Muzyka wokalna:
kilkanaście pieśni solowych, 1904–19
utwory na chór a cappella
Muzyka wokalno-instrumentalna:
Chorus tragicus na chór, instrumenty dęte blaszane i perkusję, sł. J. van den Vondel, 1927
4 wokalizy na mezzosopran i orkiestrę kameralną, 1935
O Kerstnacht na chór i orkiestrę smyczkową, 1939
Psalm 99 na chór, organy i puzony, 1950
Psalm 88 na głosy solowe, chór i orkiestrę, 1953
St Antoine, oratorium na głosy solowe, chór i orkiestrę, 1953
Carnavals Cantate na sopran, chór męski i orkiestrę, 1954
De wijnen van Bourgondie na chór i orkiestrę, 1954
Chorus symphonicus na sopran, tenor, chór i orkiestrę, 1955
Catena musicale na sopran, kwartet instrumentów dętych drewnianych, kwartet smyczkowy i orkiestrę, 1956
Rembrandt’s Saul en David na sopran i orkiestrę, 1956
St Joris, oratorium na sopran, chór i orkiestrę, 1956
Muzyka sceniczna:
Toto, operetka, 1945
François Villon, opera, libr. kompozytora, instrumentacja J. Mul, wyst. Amsterdam 1958
Prace:
Het muziekleven in Nederland sinds 1880, Haga 1923
Algemene muziekleer, Groningen 1931, 9. wyd. 1956
Stromingen en tegenstromingen in de muziek, Haarlem 1953