Domieniecki Wacław, *9 IV 1910 Warszawa, 4 VII 1988 Warszawa, polski śpiewak (tenor bohaterski). W latach 1935–39 kształcił się w wieczorowej szkole muzycznej im. F. Chopina w Warszawie pod kierunkiem S. Beliny-Skupiewskiego; w okresie okupacji studiował prywatnie u H. Moyssełowicz-Fiszler. W latach 1945–47 działał jako śpiewak koncertowy w Państwowej Filharmonii w Łodzi. W latach 1947–49 był solistą Państwowej Opery Śląskiej w Bytomiu. W latach 1949–53 występował w Państwowej Operze im. S. Moniuszki w Poznaniu, m.in. jako Jontek w Halce Moniuszki (słynna realizacja sceniczna L. Schillera 1950) oraz jako Otello w Otellu G. Verdiego (pierwsze po wojnie polskie przedstawienie tego dramatu 1953). W latach 1954–61 był solistą Opery Warszawskiej; śpiewał m.in. partię tytułową w Lohengrinie R. Wagnera (pierwsze powojenne przedstawienie z 1956) i w Janku W. Żeleńskiego. W 1961 wystąpił w roli Heroda w polskiej prapremierze Salome R. Straussa. W latach 1962–65 działał ponownie na scenie operowej w Poznaniu; od 1965 współpracuje z Operą Warszawską. Występował gościnnie w ZSRR, Czechosłowacji, Rumunii, NRD. Do najznakomitszych kreacji Domienieckiego należą partie: Radamesa w Aidzie G. Verdiego (śpiewał ją ponad 270 razy), Don Joségo w Carmen G. Bizeta, Cavaradossiego w Tosce G. Pucciniego oraz Otella w Otellu G. Verdiego. Dokonał wielu archiwalnych nagrań radiowych i płytowych, m.in. pierwsze w dziejach polskiej fonografii nagranie Halki z zespołem opery poznańskiej pod dyrekcją W. Bierdiajewa; w 1951 nagrał partię Jontka dla filmu Warszawska premiera (reż. J. Rybkowski). Za swoją działalność artystyczną otrzymał szereg odznaczeń państwowych, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1953) i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1972).
