Del Monaco [~m’onako] Mario, *27 VII 1915 Florencja, †X 1982 Mestre k. Wenecji, włoski śpiewak (tenor). Młodość spędził w Pesaro, tu kształcił się w konserwatorium u A. Melocchiego, studiując równocześnie malarstwo i rzeźbę w Akademii Sztuki. Licząc lat 20 zdobył w Rzymie I nagrodę na konkursie zorganizowanym przez dyrygenta T. Serafina. W 1941 zadebiutował w mediolańskim teatrze im. G. Pucciniego w Madama Butterfly Pucciniego. W 1942 brał udział w pierwszym wykonaniu Ariodante N. Roty. W 1948 odbył tournée z zespołem neapolitańskiego Teatro San Carlo, które przyniosło mu międzynarodową sławę. Śpiewał w Operze w Rzymie, w mediolańskiej La Scali, w londyńskiej Covent Garden Theatre, w Sztokholmie, Paryżu i Wiedniu; w 1950 występował w Buenos Aires, w 1952 w San Francisco, w latach 1951–59 był członkiem zespołu Metropolitan Opera House w Nowym Jorku. W 1959 odwiedził także Związek Radziecki. Uznano go za jednego z najświetniejszych tenorów bohaterskich epoki współczesnej podziwiając zwłaszcza jego kreacje w Aidzie, Trubadurze i Otellu Verdiego, w Tosce, Manon Lescaut i Dziewczęciu z Zachodu Pucciniego, w Pajacach Leoncavalla oraz Andrea Chénier U. Giordana. Wiele partii ze swego repertuaru utrwalił na płytach. W 1961 wystąpił ponownie w Covent Garden Theatre, w swojej popisowej roli Otella w operze Verdiego, którą ponad 400 razy wykonał na wielu scenach operowych. Jednak już pod koniec lat 60. jego wspaniały głos, nie wspierany systematyczną pracą, stracił nieco ze swych wyjątkowych walorów; pojawiły się też oznaki nieuleczalnej choroby. Del Monaco przeszedł częściowo na partie barytonowe; w maju 1975 ostatni raz wystąpił na scenie Teatro Massimo w Palermo.
