Dal Monte Toti, właśc. Antonietta Meneghelli, *27 VI 1893 Mogliano Veneto, †26 I 1975 Pieve di Soligo (Treviso), włoska śpiewaczka (sopran koloraturowy) i aktorka. Naukę muzyki rozpoczęła w Liceo Musicale B. Marcello (fortepian) w Wenecji, następnie podjęła studia wokalne u B. Marchisio. Zadebiutowała w 1916 w mediolańskiej La Scali jako Biancafiore we Francesce da Rimini R. Zandonaia. Śpiewała następnie partie liryczne (m.in. w Loreley A. Catalaniego, Madama Butterfly G. Pucciniego) w Bolonii, Genui, Palermo oraz w mediolańskich teatrach Lirico i Del Verme. Właściwy rodzaj jej głosu (soprano leggero) i artystyczne możliwości ujawniły się jednak dopiero w partii Gildy (Rigoletto Verdiego) w czasie jej występu w Turynie (1918), a następnie potwierdziły się w 1922 wielkim sukcesem, jaki odniosła w tej samej partii w La Scali pod batutą A. Toscaniniego. La Scala zaangażowała ją na 10 kolejnych sezonów; niezależnie od tego w latach 1924–25 była solistką nowojorskiej Metropolitan Opera House, debiutując rolą tytułową w Łucji z Lammermooru G. Donizettiego, a do 1928 opery w Chicago. Występowała ponadto w Paryżu, Londynie, Madrycie, Barcelonie, Wiedniu, Berlinie, Warszawie, a także w Melbourne i Tokio. Obwołano ją najświetniejszą odtwórczynią belcantowych oper włoskiej epoki romantyzmu, a G. d’Annunzio nazwał ją „słowikiem Italii”. Podczas australijskiego tournée w 1928 poślubiła znakomitego tenora E. de Muro Lomanto, z którym po trzech latach rozwiodła się. W późniejszych latach kariery śpiewała czołowe partie, m.in. w operach Pucciniego (Cyganeria, Madama Butterfly) i Mascagniego (Lodoletta). W 1943 wycofała się ze sceny operowej, poświęcając się pracy pedagogcznej i aktorstwu. Jako aktorka występowała przede wszystkim w komediach C. Goldoniego pisanych w dialekcie weneckim. W takiej właśnie roli po raz ostatni dała się widzieć w Warszawie (1961). Napisała autobiografię Una voce nel mondo, Mediolan 1962, tłum. ros. Gołos nad mirom, Moskwa 1966.
