Cordier [kordj´Ɛ] Baude, *ok. 1380 Reims, francuski kompozytor. Brak dokładnych danych o jego życiu. Prawdopodobnie przez jakiś czas przebywał we Włoszech, na co wskazują włoskie wpływy w jego twórczości; ponadto wszystkie znane kompozycje Cordiera zachowały się głównie w źródłach włoskich: 1 Gloria 3-głosowa, 10 utworów pieśniowych 3- i 4-głosowe, najczęściej w formie ronda. Zanotowane są niekiedy w sposób graficznie bardzo kunsztowny (rondo Belle, bonne lub 3-głosowy kanon z adnotacją Tout par compas suy composés). Największe znaczenie posiada twórczość świecka Cordiera. Oddziaływania późnowłoskiej sztuki ars nova są tu widoczne w przejęciu faktury i form pieśniowych – ballaty (3-głosowe rondo Se cuer d’amant) i caccii (Tout par compas) lub też w stosowaniu zmian rytmicznych w ramach prostych układów tempus i prolatio we wszystkich głosach (3-głosowe rondo Amans, amés secretement). Do ważniejszych kompozycji należy ballada Dame excellent na 2 głosy wokalne i 2 głosy instrumentalne, tworzące podstawę brzmieniową, a przede wszystkim 3-głosowe rondo Belle, bonne – najdojrzalsze dzieło Cordiera – z zastosowaniem techniki przeimitowanej we wszystkich głosach. Pod względem stylistycznym Cordier należy do generacji kompozytorów bezpośrednio poprzedzających epokę Dufaya.
Literatura: H. Besseler Die Musik des Mittelalters und der Renaissance, Poczdam 1931; E. Dannemann Die Spätgotische Musiktradition in Frankreich und Burgund vor dem Auftreten Dufays, Strasburg 1936; A. Pirro Histoire de la musique de la fin du XIVe siècle à la fin du XVIe, Paryż 1940; U. Günther Polymetric Rondeaux from Machaut to Dufay. Some Style-Analytical Observations, w: Studies in Musical Sources and Styles, ks. pam. J. LaRue, red. E.K. Wolf i E.H. Roesner, Madison 1990.
