Clapp, Philip Greeley

Clapp [klæp] Philip Greeley, *4 VIII 1888 Boston, †9 IV 1954 Iowa City, amerykański kompozytor, pedagog i dyrygent. Od 1895 był w Bostonie uczniem J.P. Marshalla (fortepian) i J. Hoffmanna (skrzypce), w latach 1905–08 studiował kompozycję u W.R. Spaldinga w Harvard University, a później u M. von Schillingsa w Stuttgarcie. W 1911 na podstawie pracy Modern Tendencies in Musical Form uzyskał stopień doktora w Harvard University, w latach 1911–12 wykładał na tej uczelni, a następnie zajmował kierownicze stanowiska: od 1912 do 1914 w Middlesex School for Boys (Concord), od 1914 do 1915 w School of Music (Gloucester) i od 1915 do 1918 w Dartmouth College. W 1919 został profesorem w University of Iowa. Za swą twórczość otrzymał odznaczenia: Bruckner Medal of Honor (1940) i Mahler Medal of Honor (1942).

Clapp komponował w duchu muzyki późnoromantycznej, nawiązując do Wagnera i R. Straussa. W dziedzinie harmoniki czerpał również z twórczości Debussy’ego. Preferował tradycyjne formy i gatunki muzyczne, jak symfonia, poemat symfoniczny, sonata, kwartet smyczkowy czy preludium. Jego utwory symfoniczne odznaczają się przejrzystością faktury i orkiestracji.

Literatura: D.R. Holcomb Philip Greeley Clapp, «Books at Iowa» nr 17, 1972.