Cima [czˊima] Gian Paolo, *ok. 1570 Mediolan, † 1630 Mediolan, brat Andrei, włoski organista, dyrygent i kompozytor. Z początkiem XVII w. (1606–10?) był dyrygentem i organistą kościoła S. Celso w Mediolanie.
Utwory Cimy znajdują się w licznych rękopiśmiennych i drukowanych zbiorach oraz tabulaturach organowych, m.in. w tabulaturze pelplińskiej. Twórczość kompozytora reprezentuje kościelny styl koncertujący. Według dotychczasowego stanu badań Cima był pierwszym kompozytorem, który tworzył solowe i triowe sonaty z basso continuo.
Literatura: Niels Martin Jensen Solo sonata, duo sonata, and trio sonata: Some problems of terminology and genre in 17th-century Italian instrumental music, w: Festskrift Jens Peter Larsen. 1902-14. VI-1972, wyd. Nils Schiørring, Henrik Glahn, Carsten E. Hatting, København: Edition Wilhelm Hansen, 1972; Renato Frigerio, Rosella Frigerio Giovan Paolo Cima, organista nella Madonna di S. Celso in Milano: Documenti inediti dell'Archivio Diocesano di Milano, “Il flauto dolce”, 16 (1987); Piero Mioli 'Bontade, & leggiadria' dei Concerti ecclesiastici di Giovanni Paolo Cima, w: La musica sacra in Lombardia nella prima metà del Seicento, wyd. Alberto Colzani, Andrea Luppi, Maurizio Padoan, Como: Antiquae Musicae Italicae Studiosi, 1988; Rodobaldo Tibaldi Lo stile 'osservato' nella Milano di fine Cinquecento: Alcune osservazioni preliminari, “Polifonie: Storia e teoria della coralità, 1, 2001; Rodobaldo Tibaldi I mottetti a quattro voci (Milano 1599) di Giovanni Paolo Cima e lo stile 'osservato' nella Milano di fine '500: Alcune osservazioni, “Polifonie: Storia e teoria della coralità, 2, 2002.
Kompozycje:
Libro primo delli motetti... na 4 głosy, wyd. Mediolan 1599
Partito de ricercari et canzoni alla francese..., wyd. Mediolan 1606
Canzoni con sequenze e contrappunti doppi... na 2–4 głosy, wyd. Mediolan 1609 (zaginione)
Concerti ecclesiastici... [1–5, 8 głosów], messa e doi Magnificat, et falsi bordoni a 4, et sei sonate...na 2–4 instrumenty i organy, wyd. Mediolan 1610
utwory (ricercary, kanony, motety, canzony, capriccia) w: 13. wyd. 1598; 13. wyd. 1608; Il secondo libro della musica di Claudio Monteverde e d’altri autori, Mediolan 1608; 1. wyd. 1610; 3. wyd. 1612; 2. wyd. 1617; 4. wyd. 1619; 2. wyd. 1620; C. Angleria La regola del contraponto e della musical compositione, wyd. Mediolan 1622; 5. wyd. 1626
Vesperae de communi BVM, rkp. Bayerische Staatsbibliothek, Monachium
Ricercary i canzony, rkp. Biblioteca Marciana, Wenecja
Edycje :
Partito de ricercari et canzoni alla francese, wyd. Clare G. Rayner, CEKM, XX, 1969;
Concerti ecclesiastici wyd. faks. Paolo Mioli, «Archivum musicum: La cantata barocca», 24), Florencja 1986; wyd. R. Hofstötter, I. Rainer, «Wiener Edition Alter Musik», 1, Wiedeń 1998.
