Brunsvik, Brunswik, Brunswick, Brunszwik, Therese, Teréz, hrabianka, *27 VII 1775 Bratysława, †23 IX 1861 Peszt. Była siostrą Franza Brunsvika, któremu Beethoven dedykował Appassionatę oraz Fantazję op. 77, i Josephine Brunsvik, zamężnie Deym, oraz córką Antona Brunsvika i bratanicą Josepha Brunsvika, których zamki w Martonvásár i Dolna Krupá odwiedzał Beethoven. W 1799 Beethoven nawiązał bliższe stosunki z rodziną Brunsvik i w czasie pobytu Therese i Josephine w Wiedniu udzielał im lekcji gry na fortepianie; do ich albumu wpisał pieśń Ich denke dein wraz z 4 wariacjami na fortepian na 4 ręce (wariacje 1, 2, 5, 6; po uzupełnieniu 3. i 4. wariacji wydane jako Lied mit Veränderungen, Wiedeń 1805). Therese Brunsvik uważana była, obok swej siostry oraz G. Guicciardi i A. Sebald, za jedną z domniemanych adresatek listu Beethovena „do nieśmiertelnej ukochanej” (ostatnie badania wskazują raczej na Dorotheę Ertmann). Ofiarowała Beethovenowi swój portret z dedykacją (obecnie w Beethovenhaus w Bonn), on zaś poświęcił jej Sonatę Fis-dur na fortepian op. 78. W późniejszym wieku rozwijała działalność charytatywną.
Literatura: La Mara Beethovens unsterbliche Geliebte..., Lipsk 1909; La Mara Beethoven und die Brunsviks, Lipsk 1920; J. Schmidt-Görg Neue Briefe und Schriftstücke aus der Familie Brunsvik, „Beethoven-Jahrbuch” II, 1955/56; Tagebücher und Aufzeichnungen der Gräfin Therese Brunsvik, Berlin 1963; T. Ballová Ludwig van Beethoven a Slovensko, Bratysława 1972.
