Brockhaus [br'ok~] Max, *13 IV 1867 Lipsk, †9 V 1957 Lörrach (Baden), niemiecki wydawca muzyczny. Pochodził ze starej lipskiej rodziny edytorów. W 1893 założył firmę wydawniczą w Lipsku na bazie praw wydawniczych nabytych od E. Wedla w Wiener Neustadt, H. Haessela w Lipsku i J. Rotha w Stuttgarcie. Brockhaus był szczególnie zainteresowany promocją współczesnej opery. Od 1898 drukował dzieła H. Pfitznera, E. Humperdincka, R. Leoncavalla, E. d’Alberta, S. i R. Wagnera (Symfonia C-dur z 1832). Jego publikacje stały na wysokim poziomie edytorskim. W 1940 firmę przejęła córka Elisabeth z mężem F. Grunerem. W 1943 wydawnictwo uległo całkowitemu zniszczeniu. W 1949 reaktywowane w Lörrach, obecnie znajduje się w Bonn-Bad Godesberg a właścicielem jest Joachim von Roebel.
Brockhaus był wybitną postacią w środowisku muzycznym Lipska. Od 1906 był członkiem dyrekcji, w latach 1920–36 dyrektorem naczelnym Gewandhausu, w latach 1895–1900 członkiem zarządu Musikalienhändler-Vereins, od 1919 do 1925 członkiem zarządu Musikalienverleger-Vereins. Był także członkiem zarządu konserwatorium muzycznego w Lipsku.
Literatura: Musikverlag Max Brockhaus, Leipzig 1893–1943, Lipsk 1949; A. Hübscher Hundertfünfzig Jahre F.A. B. (1805 bis 1955), Wiesbaden 1955.
