Besozzi [bƐzˊocci], Alessandro, *22 VII 1702 Parma, †26 VII 1793 Turyn, włoski oboista. Należał do rodziny muzyków specjalizujących się głównie w grze na oboju, której przedstawiciele są notowani w źródłach od XVI do XIX w. Uczył się u swojego ojca, Cristofora Besozziego. Działał m.in. w Parmie, w wojskowym zespole obojów Guardia Irlandese utworzonym przez ks. Antonia Farnese, a później na dworze Karola Emanuela III w Turynie; odbywał podróże koncertowe (np. w 1735 występował z bratem w Paryżu), skomponował kilka koncertów, a także ponad 100 sonat i triów na różne zespoły kameralne (7 opusów wyd. w Paryżu i Londynie).
Literatura (wybór): M. Fürstenau Zur Geschichte der Musik und des Theaters am Hofe zu Dresden, t. 2, Drezno 1862, przedr. Lipsk 1971; B. Haynes Music for Oboe, 1650–1800: a Bibliography, Berkeley 1992; T. Wind Alessandro Besozzi (1702–1793): Porträt eines Virtuosen, „Tibia” 11 (1986), zesz. 1; B. Haynes The Eloquent Oboe: A History of the Hautboy from 1640 to 1760, Oxford 2001; D. Verga Besozzi e Farinelli: origini di un sodalizio artistico nella Parma del tramonto farnesiano, „Recercare” XVIII (2006).
