Bacewicz Kiejstut, *13 VI 1904 Łódź, †27 VIII 1993 Zgierz (k. Łodzi), brat Grażyny Bacewicz, polski pianista-kameralista i pedagog. Studia muzyczne odbywał początkowo w Łodzi (1914–24) w Konserwatorium Muzycznym H. Kijeńskiej-Dobkiewiczowej (u A. Dobkiewicza – fortepian, u K. Sikorskiego – teoria), następnie w Warszawie (1924–26) w Państwowym Konserwatorium Muzycznym (u A. Dobkiewicza – fortepian, R. Statkowskiego i P. Rytla – kompozycja). W 1931 ukończył studia na UW, uzyskując stopień magistra filozofii. W latach 1931–35 przebywał w Kownie, a w latach 1935–45 w Warszawie, działając jako pedagog, publicysta i kameralista. Następnie przeniósł się do Łodzi, gdzie rozwinął działalność koncertową i pedagogiczną, okresowo wykładając również w PWSM w Warszawie. W latach 1957–69 był rektorem PWSM w Łodzi. Koncertował w kraju i za granicą (Francja, Anglia, Niemcy, ZSRR); występował również z siostrą Grażyną Bacewicz, dokonując z nią nagrań płytowych. Jest autorem utworów fortepianowych i pieśni, artykułów publicystycznych i recenzji muzycznych oraz opracowań edytorskich w zakresie muzyki fortepianowej. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1960) oraz honorowym tytułem Zasłużonego Nauczyciela PRL (1971). W 1993 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej w Łodzi.
Literatura: L. Cieślak Kiejstut Bacewicz – artysta, pedagog, rektor PWSM, A. Krochmalska-Podfilipska Kiejstut Bacewicz jako artysta-kameralista i pedagog oraz Kiejstut Bacewicz. Mój brat Witold, w: Rodzeństwo Bacewiczów. Materiały z międzynarodowej sesji naukowej, Łódź 1995, red. M. Szoka, Łódź 1996.
