Adamska Zofia, *9 XII 1903 Kraków, †12 I 1988 Warszawa, polska wiolonczelistka i pedagog.
Naukę gry na wiolonczeli rozpoczęła w 1914 w Samarze (obecnie Kujbyszew) i od 1918 kontynuowała w Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, a następnie w konserwatorium w Warszawie u E. Kochańskiego. Następnie w latach 1923–29 studiowała w Conservatoire Royal de Musique w Brukseli u G. Pitscha, uzyskując w 1925 dyplom wiolonczelisty, w 1929 muzyka kameralisty oraz wiolonczelisty wirtuoza (złoty medal).
Później w 1929 zdobyła I nagrodę na Konkursie im. H. van Cutsema. Odtąd występowała jako solistka, nagrywała dla PR, była członkiem Kwartetu Polskiego w Warszawie, w latach 1934–39 koncertmistrz orkiestry symfonicznej PR.
Podczas wojny przebywała w Warszawie, występując na tajnych koncertach i udzielając prywatnych lekcji gry na wiolonczeli. W 1945 podjęła pracę w warszawskiej rozgłośni PR, w latach 1945–49 była koncertmistrzem orkiestry filharmonii w Krakowie, później występowała jako solistka i grała w zespole Kwartetu Krakowskiego, którego była współzałożycielką (1945) wraz z mężem S. Tawroszewiczem. Następnie w latach 1952–64 uczyła gry na wiolonczeli w PWSM w Krakowie, a w latach 1962–73 w PWSM w Warszawie (od 1963 jako docent). Koncertowała w wielu krajach Europy, a także w Korei, dokonała licznych nagrań radiowych. Repertuar Adamskiej obejmuje utwory od XVII do XX w. W 1973 uzyskała nagrodę MKiS II stopnia.
