Wasowski Jerzy Ryszard, *31 V 1913 Warszawa, †29 IX 1984 Warszawa, polski kompozytor, pianista, aranżer, aktor, reżyser. Absolwent Wydziału Elektromechaniki Politechniki Warszawskiej (1938). Muzyczny samouk. Związany z PR przez prawie 35 lat – jako pracownik techniczny (1938–39), spiker (1945–46), główny reżyser akustyczny (1948–50), zastępca kierownika działu emisji (1950–54), reżyser (1954–77), doradca przewodniczącego Radiokomitetu do spraw muzyki rozrywkowej (1977–79). W latach 1946–48 był aktorem Miejskich Teatrów Dramatycznych. Od 1948 do końca życia współpracował z J. Przyborą, z którym tworzył radiowy Teatrzyk Eterek (1948–58) oraz telewizyjne cykle Kabaret Starszych Panów (1958–66), Divertimento (1966–70), Dobranocki (1974–76) i Kabaret Jeszcze Starszych Panów (1978–80). Współpracował także z kabaretem Szpak (1954–55) i kabaretem Dudek (1965–75); wystąpił m.in. w filmach Miasto nieujarzmione (reż. J. Zarzycki, 1950), Dziadek do orzechów (reż. H. Bielińska, 1967) oraz spektaklach telewizyjnych Santa Claus (reż. J. Majewski, 1968), Telepatrzydło pana Prusa i Rozmyślania przy goleniu (reż. A. Hanuszkiewicz, 1968 i 1969).
Wasowski był kompozytorem musicali: Jedzcie stokrotki (libr. J. Przybora, 1966), Ballada o tamtych dniach (libr. J. Jurandot i S. Grodzieńska, 1969), Machiavelli (libr. R.M. Groński i A. Marianowicz, 1975), Pamiętnik pani Hanki (libr. A. Marianowicz, 1979) oraz komedii muzycznych: Stokrotki ogrodnika Barnaby i Gołoledź (libr. J. Przybora, 1965 i 1973). Skomponował muzykę do filmów fabularnych Café „Pod Minogą” (reż. B. Brok, 1959) i Upał (reż. K. Kutz, 1964), spektakli teatralnych, m.in. Szklana menażeria T. Williamsa i Sarmatyzm F. Zabłockiego, programów i widowisk telewizyjnych J. Przybory: Medea – moja sympatia, Przyjaciel przyjdzie wieczorem, Dzień bez kłamstwa, Rachunek nieprawdopodobieństwa, Telefon zaufania, Departament XIII, Balladyna ’68, Pani X przeprasza (z W. Korczem), Popołudnie starszych panów, X 333. Był kompozytorem piosenek do spektaklu Studencka miłość (1955), programów telewizyjnych Taffy i Garden Party, a także piosenek do słuchowisk i widowisk telewizyjnych dla dzieci: Przygody Dory i Flory, Imbryczek, Misie nie chcą spać, Paluszek i Bajki Pana Perraulta.
Wasowski był twórcą wszechstronnym, obdarzonym łatwością komponowania przebojowych piosenek, utworów jazzowych, kompozycji kameralnych i symfonicznych. Skomponował ok. 700 piosenek, w tym ok. 100 dla dzieci, ponad 150 ilustracji muzycznych do słuchowisk radiowych, widowisk telewizyjnych, filmów animowanych i fabularnych, sztuk teatralnych. Największe uznanie i popularność przyniosła mu współpraca z J. Przyborą w ramach Kabaretu Starszych Panów. Stworzone przez duet kompozytorsko-autorski utwory urzekają lekkością, melodyjnością i poczuciem humoru. Wykonywali je m.in. M. Czechowicz (Pani Monika), W. Gołas (Kapturek ’62), K. Jędrusik (Jesienna dziewczyna), B. Krafftówna (W czasie deszczu dzieci się nudzą), Z. Kucówna (Kaziu, zakochaj się!), I. Kwiatkowska (Prysły zmysły), B. Łazuka (To było tak), W. Michnikowski (Wesołe jest życie staruszka) i J. Stępowski (Zimy żal). Ponadto Wasowski komponował piosenki m.in. dla H. Banaszak (Ja dla pana czasu nie mam), E. Bem (Dzień dobry, Mister Blues), L. Jakubczak (Powiedz coś miłego), M. Koterbskiej (Do jutra, do zobaczenia), W. Młynarskiego (W co się bawić), zespołu No To Co (Po ten kwiat czerwony), Ł. Prus (Umówmy się na stare lata), R. Rolskiej (Złoty pierścionek), I. Santor (Embarras), W. Skowrońskiego (Blues to zawsze blues jest), M. Umer (Oczy przezroczyste), V. Villas (Szczęścia nie szukaj daleko). Wasowski był laureatem I nagrody na międzynarodowym festiwalu piosenki w Sopocie za kompozycje Embarras (1961), Nie pamiętam (1963) i Po ten kwiat czerwony (1968), głównych nagród na festiwalu polskiej piosenki w Opolu dla piosenek Po ten kwiat czerwony (1968), W Polskę idziemy, drodzy panowie (1971), Z kujawiakiem (1972). Pośmiertnie otrzymał nagrodę Super Wiktor dla autora najciekawszego programu w 40-leciu TVP (1993, wraz z J. Przyborą).
