Sedaine [sed’en] Michel-Jean, *2 VI 1719 Paryż, †17 V 1797 Paryż, francuski librecista i autor sztuk teatralnych. Początkowo nawiązywał do wodewilów Ch.S. Favarta, stopniowo doprowadził do przekształcenia opery komicznej w dzieło dramatyczne, w którym sceny zespołowe były zintegrowane z akcją sceniczne. Współpracował z niewielką grupą kompozytorów francuskich (F.A. Philidor, P.A. Monsigny, A.-E.-M. Grétry, E.R. Duni), od których wymagał respektowania intencji dramatycznych zawartych w libretcie. Pierwszą komedią muzyczną w nowym stylu był Le diable à quatre (1756, muzyka Philidor, polska adaptacja w tłumaczeniu J. Bandouina pt. Diabla wrzawa 1787, muzyka Gaetano), przełomowe znaczenie miał Le déserteur (1769, muzyka Monsigny), tragikomedia złożona z różnorodnych scen i ansambli, zakończona przekomponowanym finałem z udziałem chóru (zapowiedź wielkich XIX-wiecznych finałów operowych). W latach 70. Sedaine pisał na potrzeby najważniejszych scen francuskich: Comédie Française, Opéra-Comique i Opéra. Wprowadził wówczas do opery tematykę średniowieczną, m.in. w Aucassin et Nicolette (1779) i Richard Coeur-de-Lion (1784, obie muzyka Grétry); tekst Guillaume Tell (1791, muzyka Grétry) uważał za hołd złożony ideałom rewolucji francuskiej. Pisał także libretta oper poważnych, np. Philémon et Baucis oraz oper baletowych, np. Aline, reine de Golconde (obie 1766, muzyka Monsigny).
Literatura: L. Günther L’oeuvre dramatique de Sedaine, Paryż 1908; L.P. Arnoldson Sedaine et les musiciens de son temps, Paryż 1934; Michel Sedaine, 1719–1797. Theatre, Opera and Art, red. D. Charlton i M. Ledbury, Aidershot 2000.
